стихотворба (ж.)
Мамо-о... - ѝ го пружи детето безволно листот со стихотворбата.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Раката ѝ затрепери. Ги набра веѓите. Ја чита стихотворбата.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Прва негова стихотворба. Убава? Којзнае. Тој не знае. Тој никогаш не пишувал стихови.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Митко е ученик и седи на масата. Од својот буквар учи стихотворба и гласно чита: Маче мое, галено, со муцунче шарено, мирно ти ми седи и потенко преди.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Тоа што започнува Арсо е некаква фалбена стихотворба за најсилниот и најмудриот човек на Светот.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
- Лисица, - вели и Зоки. – Веќе знам. – А во себе шепоти како научено стихотворба: „Штрк, жирафа, мечка, слон, лисица...“
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
- Тогаш, ајде, кажи една стихотворба, - ќе го потсетеше другарката Оливера Срезоска. - Речи нешто!
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Во болницата одевме секој ден и на ранетите им пеевме песни и им рецитиравме стихотворби. Со „Македонската крвава свадба“ не стигнавме.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Секој да си спомни по една стихотворба што ја учевме од учителот.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Низ приредбата се редеа стихотворби и песни за училиштето, учителката, другарството и на крајот хорот, оркестарот и сите присутни ја исполнија песната - Децата сакаат МИР!
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
По вечерата главна беше Мими: ги цитираше и стихотворбите, и четивата.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
А се сеќавам на своите почетоци пред години, кога го снимав младиот Минхен Муаремов, во розов фустан и црна перика на главата, како рецитира една стихотворба што тогаш ја смисливме и ја крстивме „Песна за Холивуд“...
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
Мојата пригодна ликсурска стихотворба се вика "Јунајтед Ви Стенд" (и се однесува на Скопје и Вашингтон, а не на Бред Пит и Џенифер Анистон).
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
Дури и кога по многу силна кавга стануваш со стиснати заби, а ликот во огледалото ти подзаличува на крвожедна ѕверка подготвена за борба до смрт, со облог, имаш судии, порота и „запамтувач“, кој не запишува, ама од прераскажување низ маало со пет кафиња, од повторување, кавгата ја знае напамет, како стихотворба во петто, секоја реплика и реплика на репликата.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
