старомоден (прид.)
Од ваква старомодна шега во Париз не се засмејуваат ни бронзените морски деца од мостот изграден преку Сена во чест на некогашниот руски император.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Така е: старецот со старомоден избледен огртач, не брза.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Младите пак не сметаат за застарени, нѐ критикуваат дека сме старомодни, лошо се облекуваме, не се разбираме од современа музика, штедиме без потреба, им ги сечеме желбите на нашите деца, со еден збор - не знаеме да живееме.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Стоеше под гола мошне разгранета липа и под безбојната старомодна наметка на толку висока како што мислев дека е, без јасен лик и со спуштени раце, неподвижна.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Американската идеологија на телото ќе направи сѐ за да ја тргне и да ја поништи старомодната повеќезначност, што сама по себе ја носи идејата на телото.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Со Линда веќе зборувавме за новите клинци кои допрва се пробиваат и кои веројатно нѐ имаат како пример за тоа како брзо ќе станеме старомодни.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Тоа беше доста старомодна приказна.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Старомодната религиозна демонологија и лажниот патриотизам вешто распрскани преку телевизиските екрани, ги заменуваат рационалните дискусии на одредени теми.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Еден старомоден стаклен часовник, со бројчаник разделен на дванаесет часови, отчукуваше на полицата над каминот.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Старомодниот часовник, со бројчаник разделен на дванаесет часови, отчукуваше на плочата над каминот.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Семејството практично не можеше да се напушти, а луѓето беа дури и поттикнувани да се грижат за своите деца на речиси истиот старомоден начин.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Оној е Украинец. Има козачки мустаќи – русокосиот, жилав и нервозен тип беше слика на правнукот на Тарас Буљба во сив, старомоден костум.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Снопчиња сино полско цвеќе (им го заборавив името), прилично наконтени за своето потекло, ги дошминкуваат приодите до главните „ѕвезди“: бледите божури, кои ги нарекуваат „полски“, старомодните рози, вечерните јаглики...
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Собирајќи ги својата чашка и неговата кригла, Азис го поведе зад шанкот каде што зад завесата во задниот дел беше закачен за ѕидот старомодниот апарат.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Како старомоден лекар тој повеќе сакаше да ги посетува своите пациенти отколку тие да му доаѓаат во неговата нова канцеларија, а модерните лекарства кои правеа чуда ги гледаше со скептицизам, или во најмала рака кон нив имаше универзален однос и штедливо ги користеше.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Беше некорисна, старомодна и дејствуваше според традициите на Шпанско-американската војна“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
На старомодната комода, гломазна и непрактична, неколку смешни украси, како оние пазарските пластични кошнички со вештачко цвеќе.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Пред порти кучето завива на јасна месечина, како во старомодните песни.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Во Париз, во едно интервју во 1978 година Мишел Фуко тврдеше дека машката хомосексуалност нема темелна врска со женственоста: дрегот едноставно е старомодна стратегија на отпор кон претходните сексуални режими.60 Наскоро, не се сомневаше, ќе изветрее.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Иако дечките што изгледаа како обични дечки, на кои се гледаше старомодна, стандардна мажественост, честопати беа еротски објекти на цена, многумина од новајлиите во геј-гетата постепено доживеаја разубедување од своите старомодни, рустични, паланечки, непросветлени гледишта – од своите „емоционални јанѕи“ и од „неослободените“ ставови – вклучително и од придржувањето кон крутите родови стилови, кон несоодветните романтични мечти, кон рестриктивната сексуална моралност, кон политичката конзервативност, кон божемната чедност и кон други малограѓански вредности.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
