срдит (прид.)
Последниј ѓумрук, што е немилосердие, санкиј кој не е милостив и кој е срдит.
„Избор“
од Јоаким Крчовски
(1814)
Во густините на подземниот чад се извеле од купови јајца срдити скакулци да ги мачат безбожниците сто педесет и пет дни; главите им биле душмански, со женски коси и со ѕверски заби и имале скорпионски опаши со отровни жила: луѓето ја барале смртта и не ја наоѓале, и сакале да умрат и смртта бегала од нив.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Се сврте кон мене и со срдит глас рече: Зар не гледаш, зар не виде оти јас сум ангел, а не старица која чека душа да испушти, да се земјоса...
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
На дланката невидлива срдита птица, а општо е познато дека нема полошо претсказание од срдита птица.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
