спровре (св.)
Се наведнав и продолжив во оној час кога низ проредениот дожд се спровреа првите снегулки кога, како да ја сожалуваат мојата осаменост и ненужност, повторно се огласија над високите покриви невидливи диви гуски.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Се спровре помеѓу нејзината става и ноќта и излезе, удри со лице во светлост.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Со стемнувањето, низ пукнатината на иконата се спровре во чад еден од последните покојници.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Зад отворениот прозорец низ кој тешко можеше да се спровре глава на дете, небото лежеше како дамка извалкан снег.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
И споулавен, некако се спроврел низ трупови и урнатини до грмушки на ридишта од кои со запалени очи гледал како аскерот ги докусурува ранетите востаници и ги закитува со пламен куќите на Негуш, потоа со камшици и кундаци да ги гони низ февруарско сивило пленетите жени и деца кон пазари на бело робје.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Свирнал. Ежот, затреперувајќи во својата претпазливост, плашливо ја спроврел од игличестото кожувче малата муцка.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Зажуберка поток. Сонцето се спровре низ гранки и се раздроби во водата.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
