сокрие (св.)
МАРА: (итро). Ако не да му ги сокриеме и да речеме ти не си донесол таква работа — пари во куќава.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
САВЕТКА: Не ќе одседне, туку ќе се сокрие кај тебе, оти со тенеќиња ќе тропа народов по него.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
ИЛИЈА: Некој иде... Каде да се сокријам?
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Јак блесок ги оддалечи, ги намали, ги сокри од него.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Пред сѐ да се сокрие во магла, тој уште можеше да ги види двете очи на старецот; тие станаа големи, полека слевајќи се во трпетлива светлост.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Се сетив дека зелените не ме сакаат и се насмевнав за да ја сокријам збунетоста.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Нема ни да се обиде да го сокрие пред неа својот потсмев. тој немаше душа, Марија, ќе ѝ рече. Имаше, ќе го пресече.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Густо збиената белина на нејзините заби ја покрија долната леко наруменета усна, и таа на некој нов, непознат начин се обиде да ја сокрие влагата во своите очи.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
И сѐ што е живо ќе се сокрие пред тебе.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Се обидуваше да сокрие: не можеше без него.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Трепереше и не можеше да се закопча, да ги сокрие од среброто на месечината на разголените гради. Осумнаесет! Како Јосиф и Марија.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Постојав малку и тргнав решително да ми каже од кого беше синиот плик и зошто го сокрила.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Еден вид проклетство; за да сокријам во себе некоја одамнешна вина. „Кажи, си пиел ли?“ Брат му го крена погледот.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Бранко го наближи споменикот пред гимназијата. Овде обично, во првите вечерни часови, се состануваше со девојката; блиску беше паркот и можеше лесно и бргу да се сокрие од љубопитните погледи.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Но згреши ли тогаш помила му е секаква заблуда зад која може да ја сокрие грешката од колку и најголемата вистина, што го обвинува!
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Поарно е сосем да ги спушти капаците и непроѕирната розикава завеса нека го сокрие од натрапливите очи.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Сега Калчо не можеше да ја сокрие наудредната радост што напна во него, зашто сѐ си тргна онака како што си беше предвидено.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
- Се сокрил, се сокрил, пустинскиот. Ама ќе го најдам. Ќе разбере, убаво ќе разбере...
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Васе ме бутка: - Сокри го, ќе те види!
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Инаку, ко в лош театар: окото солзи лачи, а срцето, сокриено, абер си нема за тоа...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
