снеможен (прид.)
Таму којзнае како ќе издржи: премногу истоштен и снеможен ...
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
И одново тука, меѓу раздомените, кои со секој ден што одминува ја губат и надежта дека ќе се вратат на своите пепелишта и живеат со своите спомени и секој ден чувствуваат дека нема ништо пострашно од празнината, таа, меѓу овие старици и снеможени мажи, меѓу вдовиците и жените одделени од своите мажи, меѓу жените што секој ден намнисуваат за своите деца што се наоѓаат на фронт или под туѓи поднебја, меѓу постојано расплаканите и разврескани деца, сега се чувствува сосем сама. Сама.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
А ваму секој ден се пука, не смееш да си снеможен.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
„А за да може некој да не верува во Бога, и да каже дека нема Бог, зарем не треба и самиот да гледа сѐ и да биде и самиот снеможен, односно и самиот да биде Бог?
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Кога би смогнал сили, значи, како Буда, и да се втројам ваков - и тоа би било без значење: би се втроил снеможен и - стуштен...
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Голем дел од фалангата - снеможена! Немање вода!
„Еп на Александар Македонски“
од Радојка Трајанова
(2006)
Сите знаат дека у развиените земји на секое пакло цигари има слика од рак на грло, умрено бебе, тумор на плуќа, исушен мозок... Aма, слика на „снеможен паднат борец“?
„Тибам штркот“
од Зоран Спасов Sоф
(2008)
Зар беше тешко тебе снеможен да те стигне?
„Од дното на душата“
од Александра Велинова
(2012)
