смок (м.)
Ќе се спружам на студените плочи, ќе станам виножито на замрзнат смок.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Просто ја сметна од себе, како парче канап, како смок, што му се опсукал по рамениците.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Војникот скрши едно јајце и како смок го шмукна живо.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Првин ќе видам слечена змијска кошула, ќе наѕрам во неа, а некаде од зад мене, ќе се појави змија или смок или слепјак и ќе ми се качи да ме облазува, да ме врзува, да ме цица.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ништо не може да ми избега. Ги поткревам теловите и се провирам ко смок, ко гуштерица.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Така тие ноќи само некои лоши, невеласни соништа ме шетаат: де пропаѓам, де се качувам, де некои гуштери, ѕвиждалници, слепјаци и смокови ме облазуваат. Ме заплеткуваат.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
22. Ако чудесните трансформации, кога, пред заканувачката потера, фрлениот чешел израснува во трње како корија, солта во планина од пештери и камења, врпците во змии и смокови, капката масло во маслено езеро (во кое гонителот се удавува) се доживеат како прекрасни поетски слики, тоа не ми брани во овој бајковиден детаљ да го побарам сопственото етичко толкување.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
И тогаш грмна еден рафал напред и еден смок блесна и се испружи испокинат на патот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ако сѐ уште ја игра играта на мачка и глушец, тој процеп постои за лесноумните: ако не е така, крај е на сите стравови, зашто самиот крај ги голта нив како смок.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
„Сега ние во Америка за анималс се грижиме како за луѓе“, велеше објаснувајќи зошто го храни смокот.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
Покрај куќарката, на горната страна, имаше едно фурниште колку половина од куќарката, со покривот пропаднат внатре, целото обраснато во скреби во коишто живееше најдолгиот и најдебел смок што воопшто некој брезничанец во својот живот го имаше видено.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
Никој никогаш повеќе не го виде најголемиот и најдебел смок во селото.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
Во разигран поглед на младичот со сини очи, го открив она што одамна не сум го видела... ниту почувствувала тој еруптивен смок на емоции..
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
