случај (м.)

66. Берат – писмо (повелба) од турскиот султан за поставување (во овој случај) владика. 66a.66а Назначувањето на Фирмилијана (умрел во 1903 год.) за митрополит во Скопје беше всушност првата позначајна победа на српската пропаганда во Македонија, извојувана не без поддршката на руската дипломатија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Дали ние Македонците /Словените/ во таков случај ќе можеме да се поздравиме со успех? Мислам, не.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Во таков случај, има ли смисла понатамошната борба? – По моето мислење, нема.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Сум си купил малку текнало за да ми се најде во вакви случаи.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
ИЛИЈА: Знаеш ли ти дека вприквечерина се сретнав со него кај Антица, по еден случај, и се скаравме заради тоа што не ми ја даваше?
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Само да се изјасниме, вие рековте тајно, во тој случај ќе треба јас сабајле да си заминам, а Антица да си се врати при мајка си. Така ли?
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
И тој уште од првиот час реши тврдо во себе си при прв случај да му каже на Белича да се вратат.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
За умрените се дава на живи разни предмети и продукти да им се најде на тој век сереј — волната кога ќе се попари пушта жолта течност која се зика „сереј“ симсиле — род, потекло синдилија — кременисување од високо, паѓање, несреќен случај синдрак — синко (аугментатив од син) синија — софра, трпеза сињелко — господ кој се наоѓа на синото небо скипне — догорува оганот, скипнува сонцето, животот на човек кога умира скисна — ми се досади скопец — женски накит од сребро или бакар подресен со пари или трепки скорнам — разбудувам, дигам некого од место скубам — пасам трева слеа се — се стопи како восокот што се топи слог — нива слог сповојница — веселба по повод на новородено дете српјановец — рид над селото Витолишта сртам — висам, се врткам околу тебе срчка — види срдешница срџба — лутина ставам — се сретнав со тебе се ставив со некого, 2) Станувам од место старавински — од село Старавина стегната рака — скржав, стипца, циција стигна — роди, се породи жена стопанот — мажот, сопругот страк — парче борина странам (дрва) — редам дрва или друго нешто за товарење на добиток стрелушам — се потплашувам струнено — тканина или плетена врвца од козина суварија — турски жандар, коњаник сугарен —доцна, поназад.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Доста Макрева, Јова Батанџиева, Велтиса Мидова Велика Калешкова, Митра Ѓорѓиова и ред други мајки, еснафки на Рожденката, чии деца за првпат или уште од лани одат на училиште, кои стоеја одвоено од машките веднаш по говорот од даскалот почнаа да го коментарисуват случајот со Нешка Рожденкина.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Кога ќе ги врзе трите камчиња, 2) трици од брашно или дрво под бичкија, 3) лош човек — трица трнка — растение со многу трнје троска — остатокот од железото што останува после горење на железото трпезница — долга софра — трпеза тук — салото што се топи од сланината кога се јаде само пржена тукче (деминутив од тук) туткан — будаличка, завапкан тутне — да помине овој бел век ќаа — чорбаџија што пасе туѓи овци со кирија на руга ќатипче — писарче ќедер — штета ќерал — дел од куќата (шпајз, мусандра) ќеше — сакаше ќешки — само . .. ќилим — црна шамија за на глава ќулка — детска горна облека со ќулавче ќурдија — машка облека — елек ќурче — легинско фустанче угич — брав што оди пред овци, специјално острижен уѕур — од досада од бес, од што нема што да прави укрилам — заштитам улишам — правам со некаков дефект, без нешто што треба да го имам улка — утка, будала, глупа жена уложје — кошулицата по раѓањето на дете или животно уми се — се мисли, се чуди Уќумат — околиска власт ушчип — мена на месецот кога се подјадува фарк — итер, мајстор, ербап, снаодлив човек филџан — чаша за кафе фудбал — гордост, на големо оди „фудул" — големџија цврцнат — поднапиен цинкам — се ењавам, стенкам црквар — што оди или не оди в црква црнгалест — калеш човек, жена црнило — во случајов мажот или жената е црнило на другиот сопруг цулувци — спуштена коса над уши и потсечена до под брада Чебрен — манастир крај реката Црна чеда шарени — мешани деца машки и женски чекулец — дел од самарот за кој се закачува ортомата чело — почесно место на софрата чепкам — волната се чепка пред да се влачи честица — дел од просфората од која се вади литургија чисти понеделник — понеделник по поклади за Велигден чмеам — полека вријам.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
„Тежок случај“, се сврте кон двајцата.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Или е она во него: ѕвонење, развлечен бескраен писок, што го исполнува и движи, што секогаш го движело во такви случаи.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
„Во тој случај колку ќе останеш со мене?“ ја праша еднаш другиот - млад и сит и безгрижен.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Напаѓа жарје и пуза по покривачите што беа повеќе од трска и штици, и, дури да се забележи пожарот, чаршијата вивна во пламен. Му кажаа на кадијата за случајов; тој нареди да се гаси пожарот, а само длабоко се замисли: Ама пис милет, анани... ана!
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Да се отиде првпат во села кои досега останале неограбени, тоа е редок случај.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
А за да им помогнат на старите во терањето на стоката, тие беа повеле со нив и по некое дете од осум до десет години, оти пак за младите беше опасно да слегуваат в град да не ги собере некој од поблиските бегови за работа во својот чифлиг, бидејќи полските работи беа во полн ек, та на беговите им беше потребна работна рака, и тие ја наоѓаа со својата сила кај рајата – христијаните – која не беше уште сопственост на некој од нивните колеги, како што беше овде случајот со слободните Мариовци.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Чекајте, ги прекинува Отец Симеон. Треба случајот да се прецени од иследнички аспект. Како почна сето тоа?
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Тоа беше случај: босите стапалки се лизнаа по меката кал.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Случај со изградени, непроменливи навики, гореше. Бесцелност на едно постоење, заклучуваше.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
При згоден случај ја советуваше. Ѝ говореше не повелнички, од високо, туку едноставно, загрижено. И никогаш пред други.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Повеќе