слизне (св.)
Ако му текне и на вој другиот да се жени, таман ќе а услагодиме!“ — си повторуваше Митра со страв на душата да не ѝ си слизне и снаа третана од имотот за која беше сигурна оти ќе ѝ остане.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Водата блуткаво како пијавица се слизна во грлото и чувство на гаснење му ја наежи снагата.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Му се стори како да си ги чу сите свои три зрна како се слизнаа од кожата на нерезот и како иссвиреа во воздухот, рикошетирајќи, чиниш погодиле во гол камен.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Другите две можеле и да останат свиткани под твојата дебела кожинка и тука задржани, без да бидат во состојба ни да те раскрвават, едното од нив можело и да се слизне по твојата четина и воопшто да не те повреди, но ова, што те тера да крвавиш вака, не ќе е на некое многу згодно место, тоа може уште оддалеку да се види, му зборуваше на својот самјак.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Но, ете, врз него се слизнала и одронила.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Денко појде. Се изјази можеби едно два-три метри по карпата, со голем напор, и гребнатини по рацете, а тогаш се слизна и се струполи удолу.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Мил за цело време кога тој излегува и влегува низ прозорецот, седи под јаболкницата и внимава на него да не се слизне, да не падне, спремен да го прифати, да го задржи.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Еднаш кога Мил остана цела ноќ во лабораторијата и не дојде на спиење, Богуле го заобиколи коритото со вода што му го стави мајка му, и низ прозорецот кој беше заборавен да се затвори со рајберот однадвор, започна да се спушта по јаболкницата, но се слизна на влажните гранки и падна.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Се слизнав и легнав на плочата. Бумбар.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И се слизна покрај мене, како куќа да ми се растовари од над главата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Отпаднаа всушност сите ѕидови сѐ што беше вертикално, се слизнаа надолу во некоја бездна, и , кога погледнав преку еден од паднатите ѕидови, видов како куќата ми виси во еден празен простор под неа, еден бескрајно празен простор под неа.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
- Не оди блиску до Треска, може да се слизнеш и да паднеш во реката!
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Со стапчето (фалус?!) на момент да се задржи струполувањето, и да се слизне низ одвај- доволниот отвор (вулва?!). Но, тоа веќе е филм.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Бегајќи и гровтајќи, во бездна се слизнал...
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Потоа, забележувајќи дека седи на нешто нерамно, се слизна од колениците на Винстон на клупата.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Баба долго барала да купи иста таква шолја со мече, зашто нејзе ѝ се слизнала од раце, додека миела садови - ама веќе не произведувале такви шолји.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
На крајчињата од очите на Пелагија се појавија зрнца солзи што брзо се слизнаа по образите како низи.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Дојдоа до брегот, а до таму се протегаше десниот ѕид, ја најдоа патеката со пресно втиснати стапалки во снегот и внимавајќи да не се слизнат во развревената вода, стигнаа до вратниче од бели и нови штици. Тропнаа на неа.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Од време на време Пела спретува, сака да се откачи од вратот на мајка си, сака да се слизне долу на калдрмата и да чекори крај Мурџо, со едното раче во раката на мајка си, а со другото - за жолтата грива на Мурџо.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Ѝ се слизна од испотените раце и го пушти да падне на земја.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
