скорен (м.)
Застанал зетот пред врата и сите сватови на коњи, наметнати со белите јапанџаци, на главите фесови тунузи преврзани со белите чалми, опкачени сите со пиштоли жолтомедни, а на нозете сите со скорни црвени.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Голем нишан има, лудо, — Собуј ми скорен, Јано, Од деснава нога. Ов, аман, аман!
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Повисоко изопнатото небо над заливот се разлеваше на гланцот од раздвижените скорни и скокотливо одблеснуваше во очите на Арсо.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Личен ми е Емин, со сина чоја облечен, и скорни и каиш преку половината.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Арсо и Глигор ги втераа во соба што мирисаше на скорни и лој.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
