симне (св.)
Таа борба ќе им ја симне маската и на едните и на другите и ќе ги востанови симпатиите на европската јавност и на европските влади во полза на новото течење и против лажливците.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Почекај уште малце, дури да му ги симнат сите влакна до едно од облеката. А јас ќе одам пред вас. (Тргнува.)
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Старецот весело ги распрашуваше за сето време, им прикажуваше за работата на младинците, кои што работеа блиску до неговото село и ги закачаше дека ако не станат ударници веднаш ќе ги симне од колата, за да продолжат пеш по јулскиот пек.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Кој го нашол да го донесе во општината, голем бакшиш ќе добие од стопаноооооо! — па ќе го симне малку гласот: — Ако е будала, нека го донееесеее!
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Го симна Ристета дома и кога попот му рече: „Оти празно го дотера магарето?“
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Во тој момент тој чувствуваше една леснина како симнат голем товар од грбот.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Коњот за нас е сѐ. Симни ја чергата од зебе зиме, фрли ја на коњот.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Ако го прежали коњот ќе ја омажи ќерката си, ќе ја симне таа тешка мака од вратот, ќе се издиши.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
И молчи симнато врз тебе небо тежина ... Зелено, зелено тиха позаспиво!
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
О, вие минувачи! Симнете му капа на дрвово и поклонете му се!
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Да го симне од намесништво и да ми го испрати жив или мртов.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Трајко седна на чело на трпезата, го прифати пагурчето од Велика, ја симна капата, се прекрсти и им се заблагодари на другарите и на господа што му го спасија грабнатото чедо.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Ја симна таа тежина од својот грб и длабоко задоволно се издиши кога го испрати Сефедина со врзаните бунтовници.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Симнете се во рекине дното со неа ќе ве почести.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Му помогнаа, незабележливо го симнаа од подиумот. И со пајтон го одведоа дома.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Бидејќи пукнатината беше од внатрешната страна и толку мала, што можеше да се забележи само ако се симнеше лустерот.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Пожарникарите брзо се симнаа, грабнаа шмркови, скали, секири и се втурнаа во дворот од Митковата куќа.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Пуштете сега и вие еден коњ да спие кај вас.“ „Будала некој, тој ваш отец“, со кикот рече девојката и пребрзо за нивното разбирање симна сѐ од себе и се прозевна. „Ајде кажете каде ќе се легнува?“ По подот лазеа чудни мириси на мастика, на лук и на женска топлина.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
На школо, на улица, на излети, на гости - сѐ со новото палто. Шест месеци не го симна од себеси!
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
МЛАДИЧОТ: Од оној ден кога ме симнаа комитите од дрво во чии гранки ме скри мајка ми за да ме спаси од колењето.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
