сермија (ж.)
Виде ли? Така пари се печалат! Овде два, онде три, ваму десет, таму педесет гроша - ете ти сермија!
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
„Ногу ујгун ќе ми дојде така“. — Си правеше Доста план: — Ем чупето не си го давам наки од мене да ми трга мака, ем детето ќе ми има токмо сермиа со Стојовите“.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
— Така, пак. Стојко, да не клаваш цела недева чаша во кандивото, нека седи темница, да видиме дали ќе му дојде умот на вој наш светиа да а варди сермиата!— му нареди на маѓерот Стојка кој водеше сметка да не остане „сајбијата“ темница.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
липа _ 1) дрво липа, 2) несреќа, зло го најде, човекот. Му се стори липата маѓер — готвач мазгалка — камарче во ѕидот мака — волку мака — сермија макцам — дете малечко, неразвиено уште мал — имот, земја малчок — исто нагалено (диминутив) мандак — пес.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Кај сила – нема правина! – Да се лажеме срамота е бегу – проговорија во еден глас попот и кефалијата – сто илјади аспри не само нашето село, ами цело Мариово сермија нема, не готови пари. Ами дајте мувлет?
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Тиа покрај ниј збираат сермиа, и глодаат и они сиромасите, и којзнае кој се полоши.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
— Го видов, бег, го видов. Убава сермија си имал, машала, убава.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Гледам уште од потсело: волојте лежат на јарем, а вие, истегнати на тревата, а? Не се печалит така сермија асинковци, не!
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Наутро селаните ќе пцујат под својата обезличена сермија, луто ќе шмркаат и ќе ги пребројуваат куршумите за хајка.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
продавачите на железарија ја растуриле сермијата крај патот (маши, пирустии, кации, потковки, секири, српови, коси, сорови, синџири, тепсии, ибрици, ѓумчиња, аванчиња, легени, кантари, саанови, котли, ѓезвиња, кандила, фенери) и тропаат со ѕвонци за да го привлечат вниманието на луѓето;
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Еден ага, кој тукушто купуваше тава на сермијата кај Бајко, само зачудено праша:
„Не бу шашарма?“
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Петре го виде тогаш панаѓурот сметен божем од некаква џиновска метла, а тезгите и редиците сермии претворени во долги миндери со најшарени шари.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
