секогаш (прил.)
Со нив моли се за нас, преподобен учител, што го прочитуваме твоето преславно успение во славата на Пресвета Троица, Таткото и Синот и Пресветиот Дух, сега и секогаш и во сите векови, АМИН!
„Пофалба на нашиот татко и учител словенски Кирил Филозоф“
од Климент Охридски
(1754)
А Кузман честопати гонеше пљачкаши кои плачкаа секаде смело, и секогаш силен и горд, со другарите свои, победник идеше в село.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Пред очите наши, затрепкани в уплав, тој беше демон што сечеше тела; на одмазда гласник да казнува секогаш решен насилни, пљачкашки дела.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Абдурахман,куршум чиј наместо секогаш паѓал, најди му рамен во светот: без некаква мака со сигурност безгрижно гаѓал малечки птички во летот.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Размислувајќи ги овие зборови и друзи ноќта, Силјан уште во темни зори ја праштил в град и си ошол на еден ан кај што си одел секогаш.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Да. Секогаш, по секое прашање имало разни погледи.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Реформите руско-австриски, штом се меѓународен акт, ќе им даваат право секогаш на Македонците да настојуваат пред големите сили да се исполнат во целост.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Историско-културните услови секогаш господареа во создавањето на литературни јазици, господарат тие и сега.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
СОФРЕ: Камо вакви гости да ни идат секогаш...
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
КОТЕ: На жената секогаш треба носот да ѝ намирисува мажот што сака. Оти, мажот си е маж, не е жена!
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
МИТРЕ: Секогаш кога ми игра десново око сум се зарадувал. Белки сега на уште поубаво ќе истера.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
А не беше секогаш така. Јас сум стар паметам.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Денес, тој пее повеќе од секогаш. Ние сме сигурни дека за бргу ќе ни дојдат до рацете и нови, уште пообемни и побогати, збирки, нови рожби на нашата прочуена македонска народна поезија.
„Од борбата“
од Блаже Конески
(1950)
Дали секогаш пред засолзените очи месечината изгледа како растопено сребро во ноќта?
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Како и секогаш. од малиот прозорец на сивата куќа го гледаше Ана.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Ана имаше четиринаесет години, одеше во бела облека и секогаш исплашено гледаше.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
И со тоа Доста го премести својот план на друга страна: да го брише еднаш за секогаш Крчето попово од умот и да и остави полна слобода на ќерка си, таа сама да си одбере друшка по нејзиниот ќев и волја.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
По добрата вечера и уште подоброто пиење, за кое време Пере постојано ги канеше сватовчините со познатите негови зборови: „Повелете, браќа, како во своја куќа, од своја мака!“ — зетот Крсте ја наду и гајдата од Перета, која секогаш беше готова да проквичи, штом ќе дојдеше некое весело друштво.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Така тој ги викаше: книгата, петрафилот, крстот и китката од босилок што беа секогаш во торбата, и ајде — долу сред село за в црква.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Бил истиот оној дедо Геро: весел и насмеан, секогаш со кавалче на појас, крај кубурите со килибарни дршки.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
