секало (ср.)
Во секој ред ѕидарот клавал по еден, по два. А кога ќе го главел белутракот го вадел секалото и пробувал дали каменот фрла искри.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
(Дали е без значење па дури и безболно да носиш секало во скришниот џеб на душата?)“
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
