седиште (ср.)
148. Владетелот на северозападниот дел на Македонија, со седиште во Прилеп, кралот Волкашин, заедно со брата си Јован Углеша, загинува во Маричката битка со Турците кај с.Черномен (Одринско) на 26.9.1371 год.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Таа нова престолнина не е далеку од старите: Преспа и Прилеп и од седиштето на до неодамна автокефалниот охридски архиепископ.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
142. Ханот Аспарух (ок. 644-701) со една своја орда дошол од исток кон утоката на Дунав и откако ги покорил словенските племиња и ги разбил Византијците, ја образувал првата држава на Бугарите на Балканот (681) со седиште во Плиска, којашто подоцна ќе ги проширува границите и врз поголемиот дел од Полуостровот.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Публиката како и самата да учествуваше во програмата: луѓето мавтаа со раце, викаа, потскокнуваа од дрвените седишта и гласно ги искажуваа своите впечатоци.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
- Човекот е мравка, му рече Баждар и поудобно се намести во седиштето барајќи во џеб цигара.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Лазев под дрвените седишта од кои висеа безброј машки и женски нозе.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
На прво место тука е седиштето на царската управна власт — мудурлакот, на чие чело веќе дваесет и повеќе години седи стариот мудур Арсланбеј со десетина заптага и младото ќатипче и го претставува султанот пред рајата, ги гледа сите давии во името негово од сите деветнаесет мариовски села, тука е седиштето на мифеташот со пет шест души колџии што ги чуваат сите мариовски шуми; тука е седиштето на авџитабурот од двесте души аскер кој ги брка комитите и им помага на мудурот и мифетишот во тешките и одговорни државни работи; тука е седиштето на третокласното егзархиско училиште со архиерејскиот намесник на чело и четворица учители, во кое училиште учат децата на сите оние мариовци што сакаат да им прогледаат сшкдаи им и да станат попови или даскали; тука е изворот на попови од четирите поповски фамилии, и, најпосле, тука се: Влашкиот ан, анчето на Младена Чкулот, Петка Спасоев, Трајка Балето и Цулевото анче, во кои се враќаат и преноќуваат сите оние мариовци од другите села коишто за еден ден не можат да свршат работа во уќуматот доколку немаат блиски роднини и пријатели во селото.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
- Ова е ловечки авион. Има само едно седиште ...
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Се вртиме околу него и гледаме: едното крило е здробено и расфрлено наоколу: опашот е преполовен и искривен како рог; предницата личи на железно буре без капак и изрешетено како решето; од внатрешната страна, над седиштето, кое сѐ уште мирисаше на запалени кожи и гума, светкаа неколку искршени тркалца од стакло и се гледаа стрелки на некакви часовници ...
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Неколкугодишна прашина ги покриваше дрвените седишта.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Го сместија дедо Иван на задното седиште, син му седна напред до шумарот, па откако дедо Димо и другите се збогуваа со болниот старец, пожелувајќи му брзо оздравување и враќање, шумарот го сврте џипот.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Околу седиштата, по ѕидовите на салата, се поставени единаесет платна и исто толку проектори.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Денес, можеби, тој е единствениот град во Германија (седиште на покраинита) во кој среде град, покрај асфалтираните улици, се шират во недоглед многу лозја.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
А ние долго патувавме. Една ноќ, по долго стоење на некоја станица, името не и го знам зашто не го видов, нѐ префрлија во воз со дрвени седишта.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
— Да дојдам, велам, и се очекорувам на седиштето зад него. Ја спраштивме, запрашивме.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Тука е седиштето на НОФ за Костурска околија.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се вратив во седиштето на Главниот одбор и се шутарам така сама.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Вака, сами ние двајцата, можеме без брзање да си го пронајдеме купето, седиштата, удобно да се сместиме, па дури ни остана време и да купиме по осминка бурек со јогурт што го јадевме седнати крај прозорците на вагонот.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
И додека таа еднолично дрдореше, јас ги слушав веселите викотници на моите другари откај задните седишта.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Другите, молам, на задното седиште!“ нѐ покануваше широко размавтан со рацете.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
