рѓоса (св.)
Чаршиите изумреа, дуќаните запустеа - пропадна, сичко прокопса занает златен - 'рѓоса
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
Банки дигнаа палати, банки нови имами. Кондури друзи коваат с мотики гроб ни копаат - појдоса, златен, 'рѓоса нашиот чесен занает!
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
Како што гледате за многу наши тешкотии: не родило доволно, не е направено убаво, не е сторено навреме, изгорело, овенало, 'рѓосало, распаднало, снемало, задоцнило и ред други работи, виновни сме самите, со нашиот јавашлук, со нашето непочитување на времето.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Господ да чува: помодрел во ноктите, во лицето. Рѓосал.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Нам ни остана само клучот од куќата, во врската со другите клучеви од напуштените куќи, при преселбите, со пустата надеж оти ќе се вратиме во нив пред да ’рѓоса бравата на заборавот.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
ЕЛЕНА: Ова треба да се исчисти. Тука да се стави чиста хартија. Види го ова котле. Ова е 'рѓосано. Да се фрли.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Оттогаш никој не можеше да ги стави во погон. ’Рѓосаа на брегот.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
И вратата подотворена, катинарот кренат на гредата - никогаш да не ’рѓоса закатанет.
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
