руво (ср.)
КОСТАДИН: (Восхитен од неа). Нешто си ми, Симке, бело променета, во невестинско руво...
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Овде беше, клекната, облечена во невестинско руво и намирена со телои и сите зунзулиња што им ги редат на невестите (се мисли).
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Но, може ли да се случи навистина утре да биде невеста што ми се претскажа во руво невестинско? (застанува на местото кај што ја сонува и си ја претставува).
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Ми дошла облечена во руво невестинско и ме моли да ја спасувам...
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
СУЛТАНА: Слечи руво севдалијо, стави руво гајлелијо.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Сега мајските дни ја запролетија Софија и ја облекуваат во нејзиното зелено и цветно руво и затоа таа пак се разубавува.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Пјештани тонеше во магла и така, во вакви дни, вели Вангел Поповски, ракводител на Бетон на градилиштето на Купелни Остров, градот се преоблекува во поинакво руво, различно од тоа кога грее сонце и кога нема магла.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Оваа плоштатка при секоја посета ми се претставува во ново руво; така беше и овој пат.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Некои одеа првин кај мртовецот, му изразуваа сочувство на Танаил и ѝ палеа свеќа на мајка му; ѝ ставаа овоштие, локум и босилок на ковчегот, поседуваа крај неа и издишувајќи од жал, подречуваа нешто за кутрата старичка како се мачела како вдовица да го гледа и одрасне Танаила; и сега кога треба да проживее во полна куќа луѓе, таа си умира, си оди од овој свет; подречуваа нешто и за нејзината кротка, блага душа која на сите во селото, и роднинина и нероднина, само убави зборови им велеше, и која ни на живинче не му свикала, лош збор не му рекла; ќе сронеа по некоја солза, ќе поплачеа, и ќе си заминеа дома; ќе се измиеја на чешмата средсело или езерото, ќе го соблечеа црното руво, ќе облечеа други алишта, и одеа кај Китан на свадбата, на веселбата.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Меѓутоа, вистинска, е тагата во очите, тој поглед позајмен од Buster Keaton. Wil- liam Seward Burroughs е радикален во правата смисла на зборот, револуционерен креативец и нонконформист, кој во едноставниот костум пронаоѓа совршено руво за преправање и борба.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Тој формира партии на животни, се кандидира за претседател, неговите дејства влегуваат во руво на предизборна агитација.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Но Луција не се согласуваше; ми парираше по секоја цена и велеше дека на нашиот фолклор не му е потребно никакво мундијално руво, дека треба само да се сочува народниот дух, да се чуваат, да се практикуваат и да се изведуваат народните обичаи, песни и ора, и дека тогаш таа музика ќе го надмине и џезот.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Јас одговорив дека џезот е универзална музика, како што „Кока кола“ е универзален пијалак, и дека треба да се искористи неговиот мундијализам, за под негово руво да се пласира богатството на нашиот фолклор.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Сега, кога книгата е обликувана, завршена и во конечното руво, доаѓам до сознание дека ако не ја напишев, ќе бев сиромашени лишен од големото задоволство да се почувствува изразноста на македонскиот јазик во прозен исказ.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Уште тогаш ќе ја фасцинира големата библиотека во сарајот со книги од сите времиња, во разнобојни кожни рува, свето вардена и зголемувана во текот на векови.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Погледот заскитан некаде, како да го гледа слободарскиот дух над Македонија, ја гледа слободата пред себе во нејзиното свилено руво,исправена како им се доближува...па потоа пак им бега, како свилена сенка од облакот на слободата која ке се зададеше за миг, за потоа пак да се скрие...
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Времето минуваше. Залезот на сонцето го облече пејзажот во ново руво. Синевината и таа како да заоѓаше.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
На нивните во суштина трагични животни приказни, честопати облечени во комично руво?
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Во канџи вклештена црно руво на нејзината става... Ја оплакувам природата!
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Не ќе се слуша повеќе звукот на воденичното тркало ќе замре во млинот со ново руво.
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
