рогужина (ж.)
При кревањето на завесата баба Анча спие под црницата на гола рогузина, само на една перница, не соблечена и непокриена.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Разговорот се сврши, работите за утре се распоредија, мажите ги собуја опинците, а невестата Митра ја посла рогузината, го фрли постилачето и децата се растркалкаа.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Невестата Менка веќе беше ја зела рогузината, постилачот и нова перница и им посла на старите пријатели. — Собуј се, Петко, и повели, седни, одмори се.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
„Седете ми со здравје, деца" — „ај ми со здравје, дедо", си отиде дома, се понавали на рогузинчето крај оган и предрема некоја декика или саат, не знаеше ни сам колку.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Оставија рогузина, покривач, стомна за вода, чинија за јадење, две лажици и облеката што ја носеа на себе.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Кога дојде редот за постилање, Мише извади нова рогузина, нови покрови и нова перница и му посла на Толета на чардакот над земник.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Им послав на децата. Им ја фрлив рогузината на чардакот, и така им седам, долу, кај нозете, стрежам.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Ами чисто салце, вели Маса Ќулумоска, и малку шамачна рогузина да се изгори и пепелта да се замеша со салото, ко мевленче да се направи.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Внатре, Здравко си послал едно рогузинче на подот и лежи. Така: ни заспан, ни разбуден.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Донесуваа рогузини од `рженица, ложнци, ракија, млад кромид, лук, пиперки и прстени погачи: на месечина, на огништа од суви лепешки и суварки редовниците приготвуваа за вечера свири пиле.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Бело е варосана и рамно од подот и покрај ѕидовите има подѕидови, исто бело варосани и послани со веленца и рогузини.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Седнавме на рогузината и се чешаме по набивките, по удреното.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
На бетонскиот под е фрлена само една рогузина.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
