ровкав (прид.)
Можеби ќе помислев дека сѐ она за што ти раскажувам, сериозно ми објаснуваше мојот сосед, е обично привидение ако не откриев овде, во ровкава земја траги од патики какви што никогаш не сум носел.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Тој мораше да јаде по едно ровко варено јајце секое утро за да му биде крзното светликаво и бујно и мораше да се храни со одбрана храна, со месо без сланина и со најсвежо хомогенизирано млеко.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Ако е речено, од Господа благословено и од светиите поткрепено од ровката земја сѐ нешто ќе из’рти, ќе пркне, ќе ботее, ќе класа, ќе дрочи, ќе зрее - песна ќе се слуша низ домата, низ селото и над Езерската шир.
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
