Римјанин (м.)
Освен тоа, на Византија ѝ помагаа да ги држи Македонците во послушност и џадињата или друмиштата што се направени за воени потреби уште од Римјаните и ја пресечуваат Македонија од исток на запад, т.е. од Белото Море кон Јадранот и од југ кон север крај Вардар, т.е. од Белото Море кон Дунавот.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Словените служеле кај Римјаните како робови и гладијатори, а кај тие робови и гладијатори најмногу се повторувал зборот „слав”, затоа тој збор фатил да означува, од една страна, човек што ги работи најтешките работи, т.е. роб, а бидејќи најмногу робови се земале од Словените, тогаш, од друга страна, Словените биле крстени од Римјаните со името „slavi“ коешто тие си го позајмија од нив и го преправија на СЛОВ-Е-НИ, т.е. Словени.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Друг охриѓанец, Димица, 124 се подвизува во Грција и за него има значење историјата на Македонија само до нејзиното завојување од Римјаните.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Така правеле и Римјаните и Грците.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
- А зошто? - Некојпат - почна да расправа Анѓеле - тука владееле Римјаните.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Освен женската, која во оваа година - ќе се врати токму за 2.000 години назад, и по малку ќе наликува на таа на Римјанките.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Така било со Римјаните кои биле носители на силна, голема цивилизација.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Таквото езеро го привлекуваше човечкото око низ историјата: на Римјаните кои овде го изградија патот Виа Егнатиа и го основаа градот Лихнидос, на Византијците, на православните, кои направија од Охрид доминантно место во својата сфера на влијание.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
И Римјаните си имаа свои јаничарски ешалони кои им ја тераа работата.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Пејте, извикува одново и тие пеат сѐ дури првиот старец не изусти: Аларах, Римјаните не даваат ни петаче злато.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Милиони Римјани ќе го бранат градот!
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Цело време тој зборуваше само пред Евреите, оти не го познаваше добро јазикот на неверниците- Римјани, ниту пак оној на Галатејците, Кипраните или, скраја да е, на Македонците.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Повторното освојување на Македонија од страна на Римјаните имало катастрофални последици.
„Џебна историја на македонскиот народ“
од Група автори
(2009)
Бургиба до крајот на животот ќе се прикажува како неподобен Картагинец како и владетелот Југурта (владеел со северноафриканското кралство Нумидија, под Римјаните), кој во еден период се побунил против Рим.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Оттогаш на вратите на Европа се најде опасноста - Ханибал. Hanibal ante portas! И така Картагинците станаа заколнати непријатели на Римјаните.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Овде се вкрстиле повеќе цивилизации: на Каспијците, на Вандалите, на Феникијците, на Римјаните, на Византијците, на Арапите, на Шпанците и на Турците.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Биле принудени од новата религиска заедница, која освен Евреи опфаќала Египќани, Грци, Сиријци, Римјани, а најнакрај и Германи, да слушаат приговор дека го убиле Бог.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Во текот на Првата пунска војна, Картагинците во нерамноправните борби со Римјаните на помош ги повикале мерценерите.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Во мигот стануваше свесен, ако овој ракопис еден ден излезе на светлината на денот, посебно место треба да им биде посветено на обичаите и традицијата, посебно исхраната, на Турците, кои носејќи ги шаманските корени со Кинезите, Индијците и Персијците, во XI век ќе се најдат пред вратите на Мала Азија, колепка и простор на минување на повеќе цивилизации, какви што биле Хитите, Лувитите, Хуритите и Скитите, за потоа да ги примат и влијанијата на западната цивилизација во којашто влегувале и Феникијците, Римјаните, Византијците.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Познато ми е дека Османлиите го презеле искуството на Римјаните во составувањето на своите јаничарски елити, но зар тие остануваат на нивното искуство?
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
