растажи (св.)
И затоа сега гледајќи го јадрото, око, тој се растажи, просто некој невидлив товар му падна на плешки.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Играчка е, ќе се растажи, а ете и играчките можат да бидат осамени.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Кога останаа сами ѝ рече: неправедно го растажи детето!...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
- Дај ми ја, ме помоли Карамба-Барамба и веднаш се растажи.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
Но една немила случка што дојде набргу во истиот ден и го растажи Бојана, истовремено му дојде и како помош и како олсенување.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Овде ќе размислува за патот што го изминал во својот живот, овде, без сведоци, ќе се растажи. не сум јас она што бев, мислеше.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Нејзината приказна за гробовите, удавените и самотијата толку многу ме растажи што одвај се воздржував да не се расплачам.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
- Се загледа во фотографијата, се растажи, речиси ќе се расплачеше.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Родителите во тие денови не зборуваа за козите за да не нѐ вознемират и растажат.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Џозеф покажа дека му е непријатно и некако се растажи.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Писна ноќна птица, според моја процена ут. Можеби се растажи над месечината.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Во некој дел на Африка, во близина на идниот главен град на Египет, џинџестиот Жерав ги видел своите роднини, бели и горди, крај голема река. Се растажил.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Ќе ги утешам оние што ќе се растажат.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Тоа многу ме растажи зашто почувствував дека човекот за мене се жртвува.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Изгледа многу ја налутив. - И ја растажи – рече тој.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Не, тврдењето на Рајна дека дед Павел се фркнал, беше една голема произволност што во најлош случај може да те растажи ако веќе не те засмејува.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Ова движење на сочувство и нежност, уште повеќе ја растажи бездетната жена, и таа почна да се опира, да се влече по плочите, сѐ посилно липајќи.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Ама Гаро ја растажи. И коњот, уште повеќе. Ав Гаро не стори, само погледни чини, пододи настрана и подврати се.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Во очите ѝ се читаше и желбата и гладот и сакаше да каже ама не сакаше да ја растажи мајка си, па се нишаше во скутот нејзин и пееше.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
