распори (св.)
Силен крик му ги распори сега градите на Јакима и тој ги испружи рацете, се подаде стреснато и растреперено напред, како да сакаше да задржи нешто и да врати од далечината.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Беа... и уште до пред некое време, пред да се дотркала пак в град, распорените стебла во една шума, густа и со густа смола, до оној ден кога матното невнимание му ги здроби зглобовите на прстите.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
„И што ти рекоа кога те распорија?“ „Ми рекоа: овој има таква киселина во стомакот што може и лајна да јаде“.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
А сенката не можев да ја распорам со отровно наточениот нож.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Сепак, погледнав кон последната страница и видов нешто што никој друг не го гледаше: Луција беше гола. Беше распорена; врз неа лежеше телото на Фисот.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
„Бајката за птицата која си ги распорила градите и си го откорнала срцето откако нејзината љубена птица одлетала и веќе не се вратила.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
