расплакува (несв.)
Пее славејот и ми ја расплакува душата. И наеднаш, неочекувано, ќе престане.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Немојте да се смеете. Ова е како кај Мопасан. Тој сака да насмее а расплакува.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Додека расправа за себе, ту се расплакува, ту внимателно го слушаше советот на нашиот службеник од претставништвото.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Уља ја удира Горица по раце и Горица се распалкува.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Понекогаш субјектот се расплакува како дете, бидејќи не може а да не ејакулира додека го фукаш.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Гледаме филмови, понекогаш нѐ расплакуваат. Дел се од животот, нечиј живот.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
