раскрсница (ж.)
Одеднаш пред нив излезе раскрсница.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Во тој момент одзади наближи една мала селска кола, која што подзапра кај раскрсницата, за да заврти по другиот пат.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Тажната поворка минуваше низ селото и срцето им го корнеше на луѓето: напред одеа другарите од Висар и ги носеа бајрачињата, по нив попот, а по него ковчегот од Висар; на секоја раскрсница ковчегот го спуштаа луѓето и попот му пееше молитва на Висара простувајќи го за последен пат од овие места по кои газел.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
- Ќе дојдеш ли со мене, кај мене дома, - ме праша Марина кога бевме кај првата раскрсница, - јас не седам веќе овдека, се преселивме со баба ми, - ми рече таа.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Се разделивме пред Четрок, на раскрсницата: тие на една страна, јас на друга.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ме оставиле на една раскрсница и се скриле. Татко, дедо, стрико...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Бевме на раскрсницата каде што излегува патот од другата страна на реката кога чувме испрекинато свиркање со прсти.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Потрчувам да го фатам зелениот човек што трепка на раскрсницата.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Запираа на раскрсниците, чешмите, мостињата на реката и на сите поважни места каде што врвел да се прости од нив и го однесоа на гробиштата.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Таа се влече низ планинските теснини, ја следи реката, лази незабележливо низ полето, ги обвиткува крадешкум перифериските куќи и наеднаш е на улиците: како непријател што ги измамил градските стражи и се пробил ненадејно низ слабо бранетите места, таа наѕирнува зад аглите, претрчува преку раскрсниците, ги освојува куќите една по една.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
„Ученичка сум во ОУ „Кирил и Методиј“ што се наоѓа во близина на една од црните точки во градот, раскрсницата кај Народна и универзитетска библиотека „Св.Климент Охридски“. Молам да објасните што значи три степени на вонредни мерки?“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
На заминувањето од Струмица, кога излезе од градот, на раскрсницата каде што патот се дели за Штип и Валандово му кренаа рака да застане некои три женски.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Заборови дека некогаш сме се разделиле
мисли на времињата кога сме се сретнувале
две раскрсници во градот на некој збор
кога сме плачеле по црвената боја на небото
ти во туѓина, јас во туѓина
а секој миг сме се гушкале ко добромисли
јас во твоето око, ти во моето
Заборави дека засекогаш нè разделиле...
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
И ова нешто му се случи нему, на ѕидарот, на градителот на куќи, и тоа му се случи во светот во кој живееше, надвор, на периферијата од индустрискиот гигант, во рамното и еднолично село, обележано со вкрстени автопатишта и селски патишта, со бензински пумпи, што беа стратешки сместени на аглите на раскрсниците и трговските центри, таму каде што куќи никнуваа како печурки, оддалечени од нивите за компири.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Дваесетина метри понатака – раскрсница. Во средината - црквиче.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
На раскрсницата од главниот пат што води кон Кулата-Пероо, свртивме десно.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
По појадокот излеговме од хотелот и тргнавме кон раскрсницата долж морското шеталиште.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Наеднаш на раскрсницата од главната улица по која се движеше, еден црн автомобил со огромна брзина сврте во уличето кај бакалницата по што се слушна силно шкрипење и многу гласен но тап удар.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Ја запомнав одредницата од Тато. Еден ден, додека чекавме седнати во портокаловиот Фиат 1300 на раскрсницата кај црквата Св. Никола од исарските куќи се спуштија неколку моми.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Дилема никогаш нема. Два пата има, на добро и зло. Две врсти на хомосапиенси на раскрсница идат.
„Илузија за сон“
од Оливера Доцевска
(2013)
