раскикоти (св.)
Му кажа уште една, и пак ништо, но на третата Мартин се раскикоти.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Некаква чудовишна иронија како да се беше раскикотила над неговата слабост.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
И во истиот час толку силно, толку незапирливо за нешто се раскикоте.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Во тој миг, забележав дека најмалку пет деца, што машки, што женски, застанале крај мене и ме гледаа раскикотени, како сатирчиња.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Тоа од срце го расмеа Брчалото. Го раскикоте.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
