различност (ж.)
Арсо се убедуваше веќе дека помеѓу нив се стопува различноста и нивните преживувања се еднакви.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Наизглед безусловно прифатен, нему му се ускратува било каков маневарски простор, прилика да избега, му се забранува оригиналноста и тој станува фатен во стапицата на својата различност; верувајќи дека од апстрактен се дошло до вистински човек, помеѓу личноста и колективитетот се укинува онаа игра во која просветителската антропологија не само што не чепкаше туку тежнееше да ја зацврсти; во име на алтруизам, Другиот се претвора во хомоген блок, па на тој ентитет му се жртвуваат останатите во нивната индивидуална стварност.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Денес сè повеќе е загрозена идејата дека некоја нација постои и поради зачувувањето на различноста на планетава.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Освен пресудниот критериум, квалитетот на напишаното, т.е. уметничката кохеренција, важно ни беше да ја оцртаме токму комплексноста и, пак, различноста во писателските приоди кон тој кај нас недоволно развиен „жанр” на тнр. „урбана проза“.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Совршено различни ги прави делумно нивната различност од месото и коските, но главно просторот што го обележуваат и содржат, надворешното што тие го прават внатрешно.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
-Тие на секој начин се обидуваат да наметнат роботска униформност а да ја скршат различноста, индивидуалноста, и независноста на мислењето.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Врз таа изјава може да се изгради тезата според која Граси е всушност Нет-уметник бидејќи користи една форма типична за Интернет, колективната креативност, како што заклучи теоретичарот Фрањо Рихтман: „Дигиталниот домен нуди нелинеарна околина... која го охрабрува развојот на колективната форма на работа, кадешто детериторијализацијата на традиционалната творечка структура овозможува разнородност и нестабилност и нуди можност за продуктивна различност”.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Таму каде што таа симбиоза може да се насети како далечно претчувство, таа не произлегува од формалната проткаеност на наративното со поетско и обратно, туку токму од непомирливата различност на тие два прозно-поетски света кои помеѓу себе разменуваат тајни знаци.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Секој треба да го почитува другиот во сета различност и да биде толерантен кон поинаквите мислења и верувања.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Закинтос е, фала му на Бога, учен на етничка различност, па жителите секогаш сакаат да комуницираат со други култури.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Истовремено, тие се маркери на различноста, помагаат во дефинирање на културниот идентитет на една група vis-à-vis аутсајдерите.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Средби со различноста „Ова е Србија!“ „Ова е пошта, будало!“
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Бараните сличности и различности се беа измешале во нејзината глава.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Сфаќање на различноста и едноставноста, на конфузија на мислите, необјасниво обично. А сепак, така логично.
„Портокалова“
од Оливера Доцевска
(2013)
Тој ни ги преведува во конкретна визија чувството на различност, копнежот за бегство и желбата за алтернативна стварност.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Тие настани многу ги проширија можностите за машкиот геј- сексуален и друштвен живот, создадоа јавна, видлива, отворено геј- машка култура и изградија достоинствен, населив машки геј- идентитет, со што коренито, засекогаш се сменија условите според кои во САД ќе може да се живее машката хомосексуалност.
Моите геј- врсници се гордееја со својата генерациска различност.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Особено ако – во случајот со геј-мажите – таа различност имплицира некаква идентификација со жените и со женственоста.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
