разгали (св.)
Ќе те научам на памет, да знаеш! Многу си се разгалила.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Но во спалната соба добрите парфеми ме смирија, и белите огледала, нежно-жолтите перници, многу скапоцености што знаат да го разгалат човека, но коишто како да се забранети и платени од решителноста што никој не би ја признал, па едвај и вие, што сте без корен...
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Впрочем, мене мојот татко ме учел дека не треба да се галат децата и дека тоа може да го направиш само кога спијат и не те гледаат зашто ќе се разгалат. Глупаво однесување!
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Би си ја разгалиле душичката и со пилешка супа со рузмарин, а за десерт смокви со рикота сирење или најдобриот лек за да ја заблажите болката, парче чоколадна торта.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Намерно имотот во Качарево постојано го нарекуваше замок, за да ја разгали нивната постојана љубопитност.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
