разболи (св.)
Челото ми гореше а веќе знаев дека сум негде на границата на некоја болест. Не се разболев.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
И кога најпосле на Трна ѝ се разболе и последната надеж, Пецето, — тој побрза да ја исплаши дека свети Илија толку се разлутил на неа што не ја дава нивата за манастир, та ете и последното пиленце ќе и го прибере.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Оти, не за бадијала мариовките велат „разбој — разбола", а „вурка прошетка".
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
На моменти се каеше оти ќе си го подгази девојчето, може и да остане кржлаво, недодоено (оти во Мариово децата ги дојат три години); може да ѝ се разболе чувај боже“; а од друга страна, пак, се радуваше при мисла и увереност дека тоа што ќе дојде ќе ѝ биде „баце“ на Нешка.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
- Да не ни се налутил? - рече друга. - Да не се разболел? - рече и третата.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Кога се разболе од задоцнета сипаница, Иван по пошта ѝ испрати сѐ што потсеќаше на неа - и писма и слики.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Ако е до тебе и тоа ќе се разболи од грип.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Сме можеле да се разболиме.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Еднаш, пред година, - две, дедо Иван нешто се разболе, па мораше подолго време да биде в село.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
На сета мака и се разболел, па така не можел да го чуе Бојановото пукање и не можел да одговори.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Отиде да се грижи за добитокот кој неколку дена, откако дедо Иван се разболел, ниту е хранет ниту е поен.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Вреди да се работи, макар и за помала полза, зашто вложениот труд, вака или онака, дава некакви резултати, додека од празното седење немаме никаква фајда, дури, како што често се вели, од седење човек може и да се разболи.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
А после чувме и гласови, вели, дека во еден полк се разболеле деветстотини војници. 190
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
А чувме дека се разболел и еден од готвачите, вели, и тој ден ништо не јадевме.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Кинел, фрлал, кршел, копал, палел огин. Ја нагрдил убавината на природата, ја разболел.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
А ако се доразболат овдека, ќе умрам од мака дека не сум отишла. За никаде не сум.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Од студ се разболеа многу луѓе.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Од студот повторно се разболе Илко: одново го зафатија поранешните трески: ту се тресеше од студ, ту гореше од оган.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Татко ми, како секогаш откога се разболе, молкум читаше во фотелјата, со грб кон вратата, далеку од куќата, во ужасната осама со која се мачеше себе си и другите, во која тонеше упорно, тврдоглаво, обземен од сопствената слабост.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Дури и зелката се разболе од зеленчукова килавост, од тумори против кои селската рамнодушност со години веќе не се бореше.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
