професорка (ж.)
Професорката бавно го заврте клучот и се уште со очилата прилепени за окцето ја држеше отклучената врата.
„Младиот мајстор на играта“
од Александар Прокопиев
(1983)
Професорката Анета, строга и правична, ме научи на истрајност, точност, одговорност...
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Во недела попладне, ѕвончето на нејзината врата брзо и нестрпливо заѕвони неколку пати. Професорката збунетто ослушнуваше.
„Младиот мајстор на играта“
од Александар Прокопиев
(1983)
Кога ја слушаше професорката, Мајка сета се собра како клопче во столчето, мислејќи дека и јас сум во безнадежните две третини.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Професорката продолжи со ведар глас: – Почитувани родители, ние во нашиот клас го имаме и најдобриот ученик.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Професорката Каљопи не ни предава македонски, туку немски, а на нејзино место е една тиха, дробнолика, со силно црвена уста, со коси веѓи и мали очиња.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Тоа траеше сѐ додека професорката, гледајќи во дневникот, не стигна до моето име. Нѐ прозва.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Ме обзеде силна возбуда кога крај сликата беше објавен фрагмент од романот Времето на козите (Il tempo delle capre), објавен на италијански јазик во превод и со поговор на професорката на Неаполскиот универзитет Марина Џавери.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Ме пречека и ме воведе во салонот сестра ѝ на професорката Олга Ничота.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Една постара професорка со дебели наочари, какви што ги замислуваме оние од „старата школа“, кои на почетокот од кариерата на немирните им удирала заушки и ги потчукнувала со врбов стап, сега молежливо гледаше во професорот до неа, нервозно врткајќи се на столчето.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Трајното ослободување на Потомците на блиската роднина (освен мојата маленкост) од ментално-физичката стега не само што ќе го задоволеше чувството за праведност ами можеше да поттикне и благополезна религиозна полемика, исто како и лектирата „Злосторство и Вазна“ на часот по литература, која ја воодушевуваше романтично настроената професорка. „Дали јас тоа споменувам - вазна?!..“
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
„Психичко злоставување!“ – беше одговорот на професорката која сезнаечки и пркосно се насмеа.
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
Професорката, од непознати причини, ми се воодушевуваше. Можеби монотонијата на нејзината работа ја радуваше било што поинакво да наслушне.
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
А, бидејќи се во години, строги се ’ко професорки пред пензија, и со висок критериум.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Нејзиниот маж беше посебно освежување за нас во собата зашто професорката Душанка му пишуваше цели фермани за тоа што ѝ е потребно: од постелнина со сини облачиња, „младалаче пижамице“, козметика, храна и рецепт за ајвар што треба да го направи сам дома, со двете деца.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Само што почнав со студии професорката по литература Жанет, инаку таа беше Парижанка омажена за Македонец, ни зборуваше дека јазикот се учи најдобро кога си на лице место во земјата каде што се зборува тој јазик.
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
Професорката Жанет зборуваше ли зборуваше зборуваше, но јас веќе не ја ни слушав.
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
