промрмори (св.)
Аким нешто промрмори и тргна кон мене, ме притесни до првиот ѕид.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Се позами, се позачешла — колку да му помине апешот во главата — и си ја зеде торбичката велејќи си сам за себе: — Требе порано да се оди, оти литургијата трае два саати (ако не ги прескокне половината молитви, што си имаше обичај), утреното еден, а после . . . ете има три четири кршчења, секое по черек саат, некој и друг парастас .. . денеска ќе се има баја работичка, — и пак си промрмори, навраќајќи долу Катината улица: — Нека даде господ, нека даде: кршчење, венчање, венчање, па и умирање!
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Повеќе промрморив отколку што изговорив: - Тежок душевен потрес.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Другата сенка промрори нешто нејасно и се наведна, останувајќи без глава.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
„Не делам ордени“ , студено промрморе Отец Симеон. „Обрати му се на президиумот.“
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
А кога Андон ги истурка сам парите на подот, по кој се колчеа пејачките, Филе не се здржа: - Мм... Шутрак...- промрмори налутено и нареди да се угасат ламбите.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Анџијата промрморе нешто незадоволно и, смуртен, стана тетеравејќи се, како да беше пијан.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Докторот ги избриша очилата и пак почна да го намотува брадичето околу розовото полно прсте. „Ова е заблуда“, рече докторот промрморе нешто нејасно, тапо, двосмислено; науката му се викаше сомневање.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Отишла со друг. Курва! Промрмори огорчено и не без мака.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Тоа го нервираше и промрморе како за себе: - Праведна казна!
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
„Ако можеш да ме навиткаш, ќе тропнам“ - промрморе зајачето и мрдна со ушињата.
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
- Ха, - промрморе кметот. - Не сум јас должен да хранам и да се грижам за туѓи деца.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
- Мириса на снег, - промрморе и се спушти кон колибата.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
- Ќе се противставува како Јурукот, - промрмори Бојан. - Кој Јурук?
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
- Скрши глава - промрморе Бојан, налутен на ветрот кој му го матеше убавото расположение.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Гарванов само промрмори колку да каже нешто: — Секој си е сајбија на својата глава, Ѓорче!
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Сигурно Ѓорче ќе ни каже — промрмори Сарафов, иако знаеше дека никаква помош нема да дадат неговите пријатели.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
— Ти водам уште еден, бабо Цвето, — промрмори Бајракот и веќе ја отвараше вратата на малото куќарче од Јордан Алимаска, кое одвај се држеше плитар на плитар.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Јон само промрморе нешто, вели Мисајле, се подзаврте, се позавитка во снегот и пак си ја потпре главата да спие.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Си дојде Ангеле, вели, сега ќе дојде Ангеле, ќе промрмори и пак офка.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
