промаши (св.)
А кога денес разбра дека одам в град, ме пречека од заседа. Пукаше - промаши.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Еднаш, ноќе, со оваа точка Август за малку ќе ја промаши мрежата. За малку.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Кожата на врвот на показалецот стана жешка и отрпната додека го вртеше тркалото како ќе му дојдеше не знаејќи не ли промашил само малку пред тоа со иста комбинација.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Шибај, обиди се! Со негова лута пот течеше полека во неврат и времето, како што течеа од празно во пусто и промашените комбинации.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Овде Глигор и Арсо го чекаат бесилото, а за Џемал-ага овде е спас и живот, темна среќа на човек што својата среќа ја промашил и ја загубил засекогаш меѓу слободните луѓе.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Пукнаа пушките, паднаа тројца, а Стојче и Најдо промашија, што многу го ожалости Толета. Со бесен вик се назагнаа надолу и со петшест скока беа кај Јована и Бојка и видоа што стана.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Минуваше низ улиците со слабокрвни дрвореди како низ куп промашени разгледници.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Дури зад грб се подбиваа со него, го нарекуваа „чудак“, „промашен човек“.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Пукаше - промаши. Не стаса пак да ја наполниш пушката, те апна секирана моја.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Оливера Поточка и Евгенија Милеска не знаат да промашат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Не можеш да промашиш. Секакви луѓе влегуваат и излегуваат.”
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Луѓето во лифтовите се љубезни. Се среќаваат, си климаат со главите, си разменуваат погледи, зборови, си го вежбаат бон-тонот, бијат шеги, внимаваат да не си го промашат катот.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
Го пратија да убие германски шпион, му дадоа средство да го постигне тоа, а тој промаши од прва - уби невин човек.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Тој сакал на германската публика да ѝ даде нега која ќе ја излечи од нејзините повоени чувства на лишеност, изолираност и болка, што ѝ ги нанеле очајничките промашувања на нејзината родителска држава.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
„Не ми е јасно како ли по ѓаволите можев да го промашам“. „Бидејќи е брз, многу брз“.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Браво: Не разбирам како можел да промаши.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Го сошивме Цацко, но во онаа возбуда го промашивме – конецот!
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Ми се крши ко суво стаклено цвеќе
во раце, под нозе, на срце
во мозокот ми удира
ме заклучува ко да сум казнета
со катанец, од надвор
правам сѐ да ме нема
можеби така ќе се спасам
ќе фатам џенем некаде усвет,
некаде кајшто никој не ме знае
и нема да му падне на памет да ме оспорува
оти такви работи не им паѓаат на ум на
нормални луѓе
ама овде сѐ е можно
овде ние не сме ние
светот е превртен наопаку
ние газиме по шилци
ако нив ги промашиме
ќе нагазиме на мина
ако неа ја промашиме
ќе се фатиме во стапица
ако и стапицата ја промашиме
ќе удри гром
ако и громот нѐ промаши
ќе се изедеме еден со друг.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Најпрвин изнудувајќи од нас признание за покаеното и невешто промашување, како да знаел за нашата несовршена природа, наклонета кон грешки.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
По втор пат влезе во шаторот, нанишани внимателно со многу концентрација, но пак промаши.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
