продавница (ж.)
Правилно тркалестото лице на месечината полека раснеше зад покривите; со своите дамки таа ми личеше на безгрижен човек со избричена глава, каков што гледаше од фирмата на продавницата со лотарија.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Ми го сечеа патот, ме пречекуваа во темни улици и ме прашуваа колку е часот, ме прислушкуваа на стадионот, по продавниците и на состаноците.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Најнапред влегоа во продавницата за леб и бело печиво.
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
„Благодарам! Довидување!“ - рекоа обајцата и тргнаа кон продавницата со колонијални стоки.
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
Држејќи се за раце влегоа во продавницата, поздравија, ја дадоа петдинарката и побараа шарени бонбончиња.
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
- Ни театар, ни циркус, ни големи улици, ни тротоари, немате ни лифтови, ни големи продавници, ни автобуси, ни... - Немаме, - одвај пелтечи Толе.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Зоки најпосле се досетува. Одат во една продавница.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
- Ни ги испокрадоа шишињата и другите предмети што ги имавме дома, а после ни се фалеа дека имале убави продавници.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Сум гледал таква опрема во Скопје. Во некои продавници.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
А тие ги исполниле улиците, особено оние во центарот, околу Домот на културата, во кои се продавниците и дуќаните, и оние, во кои се наоѓаат огромните варшавски стоковни куќи, во авенијата спроти Домот, каде што се наоѓа и најпознатиот картел на стоковните куќи „Центрум“.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Всушност, она што денес тука се гледа, големиот плоштад со старовременски дуќани и продавници, и други зданија, беше уништено до темел: ништо друго не можело да се види освен пеплишта, расфрлени железа, купишта малтер, здробени тули.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Овде има толку магацини, дуќани и други продавници, што бројот не им се знае.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Сместена во една таква трикатница со накитена фасада, книжарата повеќе делуваше како пристојна, чиста антикварница, отколку како продавница за „валкана“ литература.
„Младиот мајстор на играта“
од Александар Прокопиев
(1983)
Влегуваме во продавница да купиме нешто, а таму ќе ни се случи да ни продадат нешто расипано, да ви закинат при мерењето, да не ни вратат кусур и - ете причини за лошо расположение.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Појдов по него и се најдов во нова продавница.
„Младиот мајстор на играта“
од Александар Прокопиев
(1983)
Таа веќе слезе на перонот, кога тој ја запраша, подавајќи ја главата низ прозорецот: - Извинете, продавницата...далеку ли е оттука? – Не е.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Најпосле „Овоштарница“, но внатре плодовите беа вообичаени. – Постои ли во градов специјализирана продавница за јужно овошје? – Како да не! – се насмеа момичето со живи очи – Продолжете право, па по втората уличка на лево ќе избиете кај плоштадот.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
- Луда сум по егзотичните нешта – благо се насмевна таа.. – За среќа, во мојот град постои продавница за јужно овошје. И секогаш е свежо.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Од продавницата излегов со ролна в раце.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
не ги слушав и ги заборавив уште пред да видам дека ме сметаат за варвар: во мрак, оној што во таквите продавници секогаш лежи на одредено место како задолжителен дел на општата патина, здогледав женски портрет, масло на платно со размери, слободно проценети, 45 x 60, и останав нем и уште еднаш како во онаа декемвриска ноќ облеан однатре со течно олово.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
