претставник (м.)
78. Познатиот српски политичар и државник и долгогодишен министер-претседател Никола Пашиќ (1845-1926) беше дипломатски претставник на Србија во Русија во 1893-1894 год.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Ако, на пр., г. Станчев е претставник на кнезот, а не на Бугарија, тогаш не се такви Цоков, Бешков и др.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
34. Кои се во Бугарија главните претставници на Организацијата? – Татарчев и Матов.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
- Претставниците на современата медицина одамна во своите храмови не сретнале девојки. Девојка - тоа е само лирски поим. Ништо повеќе.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Везирот го испрати Цреповиќа и го пријави следниот дипломат, со краток доклад што бара: – Шериф Абдула, пратеник од персискиот шах моли милост за сина му на шахот што се наоѓа како сужен кај нас. – Десет илјади златници – отсечно проговори султанот и ја заврте главата настрана, не сакајќи понатака да зборува со претставникот на победениот шах.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
4. СЕКОЈ ДА СИ МЕТЕ ПРЕД СВОЈАТА ПОРТА - но ѓубре да не расфрла по сиот град така како да е нов претставник на старата сорта општествено битие: правам сѐ што сакам...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
Затоа, велат, во Штутгард и нема многу претставници на крупната германска индустрија...
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
— Целото Политбиро, вели Оливера Поточка, а имаше и претставници од сите комунистички партии.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Дојдоа и претставници од сите социјалистички земји, освен од Југославија.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Њет нека биде, велам, таа свила не ни ја подари бугарската делегација, туку претставници на македонското друштво од Софија, не можам без цигара... Давај, давај, ми велат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Кога првите востанички истрели им дошле до глава на негушките претставници на отоманската власт и кога почнале дивите страженија со аскерот на Емби Лобуд кај селата Прахно и Цер и на некои ритчиња судбински определени за православни и муслимански гробишта, Панделиј Каламарис паднал болен од коњска кашлица.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Чанга влегуваше и во куќите на раководните партијци, претставниците на власта, армијата, полицијата.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
И еве, Луан Старова, македонски државјанин од албанско потекло, е вистинскиот претставник на балканскиот соживот и на балканската отвореност, човекот кој во текот на целиот свој живот го инкарнира балканското братство без каква и да е етничка затвореност, спротивставувајќи им се на ексцесите на идеолошката апстракција, подеднакво спротивставен на изнасиленото етничко и религиозното однесување.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Чанга очекуваше мегдан, на бината на плоштадот, со претставниците на власта и на партијата од градот, како што беше и дента кога дојде во градот со козите и со козарите кога запреа во центарот на градот.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Од двата европски модели за нацијата, Третиот свет во најголем број случаи го усвои оној полошиот и тоа со активен благослов на учените луѓе од Запад. (...) Имено, токму во моментот кога на другиот човек му се враќа неговата култура, му се одзема слободата: неговото сопствено име исчезнува во име на неговата заедница; отсега тој е само примерок, безличен претставник на еден посебен вид суштества.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
- Затоа и ве прашувам, бидејќи сте писател, интелектуалец, претставник на посткомунистичка земја...
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Беше тоа типичен претставник на својата епоха: носеше зимски капут од чоја, необично долг и широк, темносин шешир од филц со спуштен обод, широки пантолони со високи манжетни и светли плитки чевли, воочливо слични на ортопедски; околу вратот поради некоја причина му висеше кинески пешкир.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Бидејќи филмското разгледување на секоја од деветнаесетте милиони жртви на СНН -како мапата во природна големина - би им се потсмејувало на човечките напори, се сметаше дека е добро полето да се скуси, ако не и намерата, и да се пронајде, по пат на случаен избор, претставник на жртвите чиешто искуство би помогнало да се објасни овој феномен.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Ворхол создаде особена митологија собирајќи ги претставниците на њујоршката алтернативна сцена под еден кров.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Вториот човек што сакам да го споменам во овој контекст е господинот Башким Адеми, кој е претставник на една сосема нова феноменолошка одредница во скопскиот андерграунд.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
