предложи (св.)
Турција, како што се гледа, како да се најде на тесно, па ѝ предложи на Бугарија да се дојде меѓу нив до едно согласување за македонското прашање.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Со овие неколку зборови јас сакав да ја појаснам содржината на предложената на македонските читачи книга за најважните за нас прашања.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
По сите тие причини, како и по полната убеденост во тоа оти не само бесполезно и невозможно е понатамошното успешно спротивставување, јас мислам дека наш долг е да ја замолиме македонската интелигенција што има влијание врз сегашното движење да го обрне својот поглед кон сериозноста на положбата, да го измисли патот и сите средства колку што може поскоро за да искаже полна доверба спрема постапките на заинтересираните големи сили во полза на Македонците и, откако ќе им даде ветување, да ја прекине понатамошната борба, да ги замоли да му се помогне морално и материјално на постраданото население да се поправи; да замоли да се воведат сите предложени реформи и тие што ќе најдат силите за нужно, како проширување на изработениот проект; да се отстранат пропагандите и да се востанови Охридската архиепископија со црковно-училишната автономија; амнестија на емигрантите и на сите четници; признавање на Словените во Македонија за одделна народност: Македонци, и внесување на тоа име во официјалните книги итн.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Јас кога размислив подлабоко, дека вујко ти е причина за смртта на татка ми, длабоко се потресов и се покајав што така непремислено ти предложив.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
- Јас сакам да пеам, предложи срамежливиот Андон. - Ако сакате, ќе пеам грамафонски, танко.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Кузман гледаше во децата некое време потоа предложи да ги опколиме и да ги нападнеме од двете страни на улицата.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Потоа решително ми предложи: - Слушај, не оди на училиште.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Дури се водеше овој разговор, Илко седна под оган на столчето, а Стојо предложи каде утре да се ора, колку семе да се земе.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Марија, да се насмееме, во градот гостува циркус, и предложи. Кловнови, шарени императори на смеата.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Попот предложи да се засолни народот во црквата, а тој со ќефалијата и неколку старци остана да ги пречека.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
– Значи, овој сефер ние ќе треба да се разделиме на три дела, а ефендијата Расим-беј ќе биде четврт – предложи кадијата и со почит покажа на својот сизерен скопскиот беглербег, па продолжи: – Јас лично ќе поведам еден табур со своите луѓе и луѓето од Бајрам-бег, Сефедин и Мамут-ага.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Првиот услов тука го исполнија. Се заколнаа дека го напуштаат Ристоса и му се поклонија на Мухамеда, менувајќи ги своите имиња од Јане на Јунус, од Рампо на Рифат; а за вториот услов Аџи Јане – Јунус бег, предложи да им се остави рок од месец, два, најмногу до Митровден, работата ќе биде свршена.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Да му предложеше таа мома од секоја друга куќа можеше да поверува дека нема да му откажат.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Досада... Тој предложи, таа се согласи. Веднаш.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Каде да го ставиме кога спиеме со свиткани коленици?“ „Продајте го“ , им предложи и виде дека за миг го облеа надеж. „Познаваш ли некого што ќе го купи?
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Една ластовица предложи со сила да ја отворат вратата и да го избркаат врабецот.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Беше предложен и тие денови дојдоа документите од Околискиот комитет.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
- Ајде со нас на дрварски пазар? - му предложи човекот што разговараше со италијанскиот војник.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Да поиграме! - предложи една мравка.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
- Ќе останеме, ќе останеме! - неколкупати повтори инженер Александар, со чувство на виновност дека само пред половина час предложи да ја напуштат планината.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
