предлог (м.)
Јасно ми е со какво негодување ќе се однесат мнозина кон овој мој предлог.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
47. Јас сум еднаш уверен оти во мојата постапка нема ништо предавничко: 1/ оти мислите, не само на приватни лица како мене, но и на сите Македонци од бојното поле и од Бугарија, и мислите, барањата и предлозите на целиот бугарски народ и на бугарската влада не се во состојба да ги изменат погледите на големите сили и на Русија врз потребите на македонскиот народ; 2/ сите усилби понатаму одвај ли ќе го променат поведението на државите по нашето прашање.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Од Софија телеграфираат оти тамошниот воен министер зел од офицери на разни европски и американски држави предлог да се примат тие во бугарската армија.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Неговиот предлог сите го примија со најголема сериозност но јас не се согласив.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Затоа и предлогот на Пенча ми се стори занимлив.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
— Види, види, кучка една! Ошче неизлезена од нашата куќа, почна за тамо да печали! — се насмеа татко и им ја остави грижата тие двете да го направат предлогот за даровите.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
— Се врека Чатлакот на секого и еден и ист предлог дава.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Најпосле и ќотекот не помогна, та еден ден сам Стојо излезе пред браќа си со предлог за делење: — Море браќа, ваа не а бива што не а бива.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
На Митровден, а може и порано, чекајте не со свршена работа. – Де да видиме што ќе излезе од ова – изусти беглербегот и се согласи со предлогот со аџиите, давајќи му упатства на заповедникот на аскерот да работи смислено, да не ги испушти случајно затворените бунтовници, та да плати со својата глава за нив.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Овој предлог ги заскокотка сите бегови од прилепската нахија.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
– Mope, ако е за вода, ефенди, седнете, седнете, ене ја Попова Чешма, ладна е како мраз; ќе ви донесам една стомна, напијте се – одговори старецот и погледна со очите кон ниското куќаре, небаре бара стомна, да ги ислужи ефендиите, но војникот што зборуваше по каурски не дочека забитот да проговори, ниту му го преведе на турски одговорот и предлогот од старецот, ами сам му одговори: – Ефендијата сака вода од Бренското Чешмиче.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Туку, наместо да расправаме такви глупости, јас имам поумен предлог: предлагам да си останам на моево стражарско место, а ти да си отидеш кај Госпоѓа Христова.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Глигор го здипли челото. Зошто го одби неговиот предлог?
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Повторно размислувме. Заклучивме дека предлогот е добар и го прифативме.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
— Арно велиш, побратиме. И така на нас овде гледаат како на бела чавка. — Го потврди Јован Толевиот предлог.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
— Убава работа, но каде се излегува од Катилана? — се затапкаа сите, не гледајќи некакви можности во предлогот.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Затоа и Бахтијар се согласи со предлогот од бимбашиите и во крајот на марта и почетокот на април ги прибра Анадолците во Битола.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
а. Времето во поезијата За предлозите на Хлебников: „да се внесе новина во поседувањето над земјата: да се прогласи поврвната на индивидуалниот имот да не може да биде помала од поврвнината на земјината топка“, и уште: „ да се изврши постапно предавање на власта во рацете на ѕвезденото небо“, и особено: „ да се формира во сите земји за оние што сакаат вечна војна посебен пуст остров“, и за сето тоа неопходно е – време.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
На Мусли бег тоа му одеше во прилог, веруваше дека на тој начин меѓу чуфлигарите ќе се закоренат некој вид натпревари, па кон нив и нивните предлози пројави особена наклоност.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
По обиколката на Имотот, при којашто тој и другите главешини (на предлог на мажите што го пречекаа и кои и понатаму го придружуваа) си избраа коњи од ергелата, Потковицата, заедно со Имотот, заедно со стопаните, заедно со сите нејзини жители и со сиот нејзин синор, од свое име, и од име на победоносната војска, му ја подари на својот султан, како израз на верна љубов и длабока покорност.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
