преврти (св.)
Лист по лист кини лист по лист нижи лист по лист превртуј, притискај, лист по лист милно, таговно реди и на долга низа од капки пот и надеж со клетва и зелена јад, со корав поглед на очите матни по кревките лисја ж'лтозлатни прикаска горка на живот клет нанижи безгласна а така јасна.
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
Со тоа Хегел ги преврти стварите на глава.
„Значењето на Хегеловата филозофија“
од Кочо Рацин
(1939)
И сума друзи работи на срце што ти легнале да не можеш да искажеш, а сал да збираш и тлееш, од ден на ден да црнееш, до дека јазик свој роден не зарѓа не занеме и прво млеко цицано од топли гради мајкини во отров не се преврти.
„Робии“
од Венко Марковски
(1942)
Колата тркаше по каменистиот пат и се нишаше како лаѓа на бранои, де на едната де на другата страна, како да ќе се преврти.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Не можев спокојно да го следам вештото превртување на двајцата кловнови.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Кога Ана минуваше по улицата, тој се превртуваше, стоеше на раце, вадеше од џеб живи гуштери, беше среќен што таа, ги забава чекорите и го гледа.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Почна да ги врли очите уште повеќе и одеднаш како што го држеше шишето дополу со вода, го преврте и го истури.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Ќе падне ноќ, тој се превртува в постела.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Ќерка му се превртува во својата постела и залипува, а човекот не знае - на сон ли плаче таа или будна е.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Ноќта е црна постава на денот што се превртува како маскарада Таа е темната утроба на гласот што низ сите ѕвезди везе молчење Најмногу ги сака постелите кревки сред шумниот мирис на боровите Интимна е тогаш и гола како страст што низ смеа мами вечна тишина Па ако тлее нешто живо во неа ќе пеам што мртво не е уште сѐ
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Дотогашната љубезност таа за миг ја преврте во суровост. Почна бесмилосно да ја мачи.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Не се смири додека не ја преврти целата чаршија.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Митко стрчна, го преврте столот, „мечката“ падна на земи а тој се фрли врз неа.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Од него не се срамуваше: колку пати му носел алишта за превртување, крпење...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Прелистува, превртува, рие... Пронајде една фотографија од децата.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
„Заем не даваш... преврти ги џебовите!“ Патрокле не може да каже збор.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Го гледа зарчето како отскокнува од јадрата црвена рака, се превртува во воздухот и за миг ја остава трагата на својата белина.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Тој се влеваше во дебелата бука, забиена во темелот на горниот ѕид на пиланата како огромен лост, со горниот дел повисок од покривот, исто како некој шумски џин да сакал со тој лост да ја откорне и да ја преврти ничкум нивната пилана.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
За да можеш да најдеш една таква дира веднаш првата утрина по превртувањето на снегот, многу често треба да изодиш безброј шуми.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Ластовиците се превртуваа низ воздухот. Пчелите летаа по цвеќињата, џунџулињата, чацриките, тиквинките.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
