потура (несв.)
Со едната рака ќе си потурам, со другата ќе се замивам.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Им потура да се измијат, да се видат.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И виното трпко, во секој зглоб ти легнува. И после Левтерија ни потура замлачена вода да си ги замиеме рацете. 147
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Дај боже дожд, дај боже дожд! домаќинките ги потураа со жито од скутините, од земјени ваганки, од сита, и со вода од ѓумови, од кобли и од грнци.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Мајка му потура вода на вратот, а татко вели, чекај, разлади ја, ќе ме попариш!
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Оваа вода може вода да ѝ носи на нашана вода, вели Оливера, може вода да ѝ потура.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ќе нарачам со него да му потураат на султанот да се измие, кога ќе ми дојде на гости.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Кога си ја мачкаше косата со ума, тој ѝ потураше жешка вода од котелот.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
