потиснат (прид.)
Другарите молчеа потиснати од неговата тажна приказна.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Потиснат од она што го чу, Мече молчеше и дури не смееше ни да го погледа својот другар што молчаливо веслаше низ трските.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Одамна потиснати и заглувнати немири - нагло го обзедоа и растресоа.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Во салата се понесе едно потиснато шушкање што требаше да значи: зачуденост, сожалување, а можеби и револтираност.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
И тој останува само со придушено дишење и со потисната свест за нешто што не смее да се случи, за нешто што треба да се постигне, но што сега, некако, отскокнува во недостижна далечина.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Тоа лице со преклопени клепки, како да тажеше, му се исповедуваше на светлосниот млаз што го поврзуваше осаменото момче со она, длабоко надвор од овој строг мир од ѕидови, потиснатост и мрак.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Зградичката на пиланата, потисната како недоотворена кртечина под дебелиот снежен покривач, смачкана од една дебела снежна капа, прилегаше на недопорастена печурка.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Вечерта го најде Толе чаушот Андона во чија десетина беа потиснатите рудари и овој го одведе во една земјанка и му ги покажа двете празни места.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Одново се засмејува и го гледа Лазор кој од под веѓи гледа во книгата положена на неговите, Јосифовите, колена и потисната со рацете.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Неговите потиснати мисли биле далечни еха на тие зборови но со поинакво значење; го предупредувале да го предвиди и најмалото зло што можело да ги демне од своја тврдина.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Куќата сега ми е само од хоризонтали така што јас во неа сум како парче месо што секој час може да се најде потиснато во сендвич.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Упростено речено, во основа на сексуалниот однос се фантазматските обрасци, психичките репрезентации, мисли и идеи кои не се латентни па потоа потиснати како што е тоа случај во сонот, туку се латентни, а потоа подложени на регресија и тоа не формална, туку топичка регресија, преку сензори- моториката до оргазмот.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Сигурен сум дека овој трик не сум го користел ниту прв ниту последен пат, повеќето случки се сѐ уште успешно потиснати, па не можам да се сетам дека некогаш сум ги заборавил.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Додека чекорев низ темните коридори на Атеистичкиот музеј, како во вистинско подземје на потиснатиот дух на народот, ми се наложуваше во различни изблици прашањето – за толерантноста на Албанците низ троверјето кое овде во Атеистичкиот музеј беше на нишан.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Дали кај некој од неговите потомци овој потиснат сон ќе избувне, ќе наложи излез, тоа повеќе не беше во кругот на неговиот живот.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Ангажманот за јавните интереси, за повредените права и потиснати вистини; критички рефлексивната дистанца во однос на сопствениот идентитет, културното наследство и општествените институции; емфатичната вера во јавноста сензибилизирана за рационална аргументација; перформативното произведување на таа јавност низ актот на јавна употреба на сопствениот ум; принципиелното поттикнување на културата на разлики; отвореноста кон феномените на масовната култура, како и постојаното доведување во прашање на сопствената елитна позиција; одговорноста за демократскиот развој на општеството во целина ... тие и ним блиските особини не се наследуваат по никаква законитост од она што се нарекува хрватска културна и политичка традиција.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Остануваа во него остатоци од стариот голем сон дека излезот постои во останувањето во Цариград, но тоа остана потиснат сон.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Премолчано, Партијата беше наклонета дури и да ја поттикнува проституцијата, како еден вид вентил за инстинктите што не можеа да бидат целосно потиснати.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Со стравот потпотиснат од надежта што ми ја врати изворот вода долу, јас се исправив целиот, со сета височина, и во летната вечер, следен од мирисите на тревите и од болскањето на светулките, се вратив во собата кај мојата машина за пишување.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Знаеш каков може да биде резултатот од потиснатиот во себе бес кога наеднаш ќе се престори смеа.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
