послуша (св.)
Кога го напаѓаа него, се чувствуваа, вистина, повиновни, зашто не го послушаа советот на деда Гера.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Бошко го послуша. Ги стави парите во џебот од џамаданот.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Дико се направи скромен и добродушен: - Мене ништо не ми должиш, - му рече тој на кутриот вчудоневиден Бошка. – Јас не те послушав тебе, туку срцето си го послушав. Ете.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Ако не ме послушаш, аир од очите да не видиш.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Капсула, до појас стегнат во меки гумени чизми, го тера дедото да му се качи на грб да го пренесе до ѓумето а овој се буни, одбива, но тоа сѐ некако тихо и неуверливо, плашејќи се внукот да не го послуша и да не го остави да ја гази водата леко пориена со тенка стаклена кора.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
„А му реков -остави го. Не ме ни послуша. Морав да го убијам.“
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Потоа покажаа кон прозорецот и рекоа: „Погледни“ Ги послуша.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Ти сакаш да го послушаш срцето а не можеш.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Не ги послуша ударите под превивката, тие јасни опомени дека е еднорак и дека на Мирона вратот може да му се свитка само со ластерка.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Кога ја ѕидаа куќата од Мировци во Скопје, пред да дојде сопственикот, Веле започна со Аригра: - Вујко Аргире, само ако ме послушаш, можеме за два месеци да бидеме готови со оваа куќа.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
- Зошто да не послуша човек малу музика, се правдаат пред жените и божем протестираат, - па што има друго во ова наше гратче?...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Ја гледаше како се просребрува, иссвирувајќи пргаво низ дебелиот трупец, ја гледаше како тоне во неговата длабочина, сѐ додека не можеше да ја префрли преку себе првата вита штица, што ја извади; можеше притоа многу лесно, со сите примитивни лостови, од кои беше самоделски направен целиот тезгав пред него, уште во првиот следен миг да ги упати замавнувањата на таа подивена челична стихија во она место од трупецот, каде што му беше потребно нему, а пилата го послуша и писна.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Тој пречекорил некоку пати натаму, а кога застанал, пак расколебан од својата несигурност, мечката ја подигнала малку главата кон своето малечко до себе, го подушила малку и чиниш му дошепнала нешто притоа, како жена, покажала кон него, малото се свртело кон човекот и како дете, испратено да послуша нешто, дошло до него, завртело неколку пати околу него, со наведнат поглед што моли, а после седнало малку подалечку и го гледало, сосема исто како расплакано дете, дури така и бришејќи си ги солзите од своето лице со големите питоми шепи.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Под креветот остана цел ден и молбите на Зоки не ги послуша.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
- Нацртај нешто тажно, - рече Карамба-Барамба, а јас го послушав и нацртав тажен палјачо.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
А Белото јоргованче тагуваше и длабоко се каеше што не го послуша своето другарче, Синото јоргованче.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Миладин остана незаинтересиран, но пак послуша.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Шишман се вознемири, но не можеше да не послуша.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Ами нешчо друго да направиме, ќе ме послушаш ли ти мене? — го праша по третпат и остро го погледна кон повреденото место.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
И овие го послушаа, ја отворија племната и се закопаа децата во сламата, а возрасните ги скрстија рацете и ги удрија главите ничкум.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
