поседи (св.)
„Тоа беше шо беше!“ — си рече Митра — „ами да гледам сега да се омира со Доста, та да поседиме ошче некоа подина заедно дури да ми потпркнат дечињата, па кога ќе втасаат веќе за работа, да си се оддела и да си а гледам работичката.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Ела ќе си поседиме! — се јави Тода и се качи пак на дрвата за да можат да се видат.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Поседете си. Ќе се напиеме уште по некоја и друга ракија, ќе поправиме муабет.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Уште малку ќе поседи. Треба да поседи уште малку.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Само уште малку да поседи овде додека И накупи алишта - да си ја покриеме голотијава наша...
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Сакаше барем да остане и тој понекогаш да може да му појде да поседат и да помолчат заедно.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Откога малку поседоа, со гордо и високо чело, со црвен и нов фес и со црни засукани мустаќи, во меаната влезе Никола.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Потоа поседе на завет пред колибата, на она трупче пред прозорчето, слушајќи го едноличното бучење на ветерот, тажното крцкање на буките и плисокот на водата што течеше од стреите.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Старецот, често, пред да се прибере на починок, во убавите денови знаеше да поседи на тоа трупче, да ги гледа ѕвездите и да влече чадови од своето луле.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
А ти слези удолу, ако можеш. - Подобро ќе биде да поседите.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Толе поседе во Прилеп четири пет дена. Му занесе на Горѓија четири пет тави дебело бравско месо, но не го пуштија да се види со него.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
А за Митра не бери гајле. Таа е сместена и има пари да поседи со Јована Гуровчето во Софија. Со овие зборови Толе им даде на Трајка и Атанаса да разберат, дека семето што го фрлија падна на плодна земја и убаво ќе изникне.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Токму сиромасите му овозможуваа да си поседи кај посестримките, да им се понагледа и понасладува, правдајќи се, и пред себе и пред своите старешини, дека се задржал по царска работа.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Поседов малку и пак си отидов дома, сфаќајќи дека никој не може да ми ја намали болката, ни Марина.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Постој, поседи во нашиот двор, проговори нешто помогни им на овошкиве да расцветаат.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Поседе така, се повртка колку една недела дома и зеде една кола воловска, од Вендиовци, и ја качи мајка на колата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Секогаш кога, во потрага по Владимира, ќе достасаше дружината на полето каде што тие жнееја, ќе поседеше на полозите а тој, Арслан бег, наредуваше таа, Руса, да им подаде вода.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Кога се врати од војска, по три години, не поседе в град ни три недели, туку еднаш, во делник, сред лето, во време жетва, неочекуван од никого достаса во Потковицата; првин бил дома си, се видел и се избакнал со деда си Блажета, потоа собрал фотографии од сите домашни, и - се огласи од Молитвена Вода.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Поседов со неа некое време и таа ми раскажуваше за...
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
- Врне, се збунил некој. - Да си поседиме суви под двоколкиве, лошо кашлам. Ќе одиме подоцна.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
