поплака (ж.)
— Не се живее со ваа кучка, — беше заклучокот од целата таа поплака.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
— Абре, не ми се поплака, токо од ка се врати откај тебе чупето, не се држи. Море пее, море скока, море шетка, место не го ваќа, ене го, го грабна букарот и крши лејка, по вода отиде, ако беше п'н букарот пресна вода.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Ми велеше тогаш дека ќе правиш поплаки, ами отепа толку мои луѓе? Гледаш?
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
— Нѐ истепаа ноќеска Турците, господин војводо, — му се поплака момчето и му ги покажа сињилата по образите и вратот од Расимовиот камшик.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
— Аха! Со мене сакаш да збориш. Може некоја поплака имаш на некого?
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
и еден ден се појави полковиот командир, на еден бел коњ, коњот игра, не гази на земјата, беше бил заробен од Англичаните, и кога дојде му даде команда на ротниот командир и на другите офицери да се тргнат подалеку од војниците, и тие сите се тргнаа едно двеста чекори, и полковиот командир не прашува кој каква мака има, или некоја поплака да има, и излезе еден, Ристе се викаше, а тој пак сето време само главата навалена и само зачуден, и со никого ни а, ни бе, и мајката, си мислиме, на толку молчење, сега најде да зборува, а тој ти имал мака, полкот негов ја збркал работата, а го окривиле и Ристета и го осудиле седум години затвор да лежи по завршувањето на војната, и Ристета цела недела пред тоа го учел еден адвокат од Скопје како да се пожали, го вежбал за докладот, како да се претстави и како да се поплаче и Ристе станува, јас бев часовој, вели, кога стана тоа, а имам и часовник добиено за храброст, ама јас не бев таму, кај што стана колењето и му кажува сѐ како што било,
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Нека им се најде за подолго време, да не ми идат ноќе на поплака.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ама за поплаката негова се чу, се разбра. 49
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ете, на пример, ние не можеме да си ја објасниме оваа ваша поплака: „Во месец мај годинава владиката Дамаскин заедно со мудурот го затворил училиштето (се разбира, српското) во Велес и ги изгонил учениците.“
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
А тие може нема да дојдат? Може Хаџи Ташку не направил поплака кај властите?
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
До султанот и до неговите паши стасале многу поплаки против одмаздникот, шербетот што го пиеле им станувал горчлив.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Во градскиот комитет започнаа да пристигнуваат поплаки од основните организации на партијата за недоличното однесување на козите на разни јавни места во градот.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Така жалба стигнала и до градскиот секретар. Се ределе поплаки од сите страни.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Милувај, кажувај откорната штицо во моите уши шкрипни збор од стисок зад доцната есен клун твоето лице со тврда гримаса на одметнат врисок и блиску, сосем блиску во паднати лисја и стивнати птици од предзимска мисла се тркала бисер од поплака тивка стара колку слухот со воздушни уши кон ветерот со око што од себе се суши ќе одминам во ехо на чекор од чизма ти далечна, крцкава стрпи се и слушни од жлеб, клинец и чекан чука мојот призрак. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 139
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Познавајќи ја Родна и нејзината умешност, нејзината способност да ја избере најздравата гранка за да се фати за неа, не можев а да не заклучам дека во нејзината поплака се крие и некоја подлабока причина.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
И сѐ на неа е посебно и неповторливо. И облеката, и смеата, и поплаките.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Стариот писател додека ги изнесуваше незадоволствата од власта настојував да оставам впечаток дека не ги следам осилата на неговата поплака, па оттука и мојата намера да оставам впечаток дека сум упатен на прошетка по полиците со книги.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Пак ли имаш некоја поплака на аза?“
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Сатана
-поплака-
1. Делба
Ах, плаха синонимијо во јазикот!
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
А тие, никако да се измолкнат од поплаките и пискотниците. Некакви сенки им шетале по сокаците и по дворовите.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
