поклопка (ж.)
Секој ќе каже: се истркалало поклопчето, си го нашло грнчето.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Пронајдов: твојата збирка пеперуги под стаклената поклопка на дрвената кутија беше твоја пролет.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
5. ДО НЕБОТО СКАЛА НЕ СЕ ПРАВИ - на морето поклопка не се клава.
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
Кала седна на столот каде што седеше докторот и почна да го жулка Илка по лицето и челото, да му турива со лајче вода во устата, да му ја поткрева перницата зад грбот за да му го олесни дишењето, но тој само ја погледна кревајќи ги очните поклопки со напор и при тоа како да се поднасмевна со крајчињата на устата, и таа насмевка му остана на лицето, згрчена, недовршена.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Посебно ми беше смешно кога татко ми го извади апаратот и во таквата како божем семејна атмосфера со полуавтоматскиот апарат облепен со селотејп на разлабавената поклопка за батерии, со тој апарат отчука две фотки.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
