поинаков (прид.)
Последните две беа одделени од првите три и беа во поинакви односи кон Турците и Грците.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Уште понепристапна стана широчината отколку во времето на Баждар кога кај багремите се преслија сложните Црни браќа - пет беспризорни момчиња, секој поинаков од другиот и секој сличен со другиот во брзото барање на најкус и најсигурен пат да го постигне она што го сака, она што ќе му донесе залак.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Ми се чинеше дека чевларот Адам е сепак поинаков.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Некои од моите стари познаници изгледаа поинакви.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
И игрите им станаа поинакви.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Надвор ѕверски завиваше луто ветриште, номад, бескуќник секогаш поинаков за луѓето и спрема луѓето.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Смеата на војникот поинаква беше, не беше како таа тогаш.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Познавав луѓе кои зад својот лик сокриваа кловнови и познавав кловнови кои зад својата маска сокриваа луѓе говореше Август Рицман и јас мислев дека е така и не знаев дали ги познавам и едните и другите или некои поинакви.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
И пак без врска, без ред: дали болницата наесен има поинаков мирис, скалпелот поинаков рез?
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Живеевме заедно и бевме поинакви еден од друг.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Живееш во еден град триесет години, ги познаваш сите негови жители, а сега, наеднаш, читајќи весник и бавно чекорејќи, запаѓаш меѓу непознати луѓе, поинаку облечени од оние што ги познаваш, со поинакви очи, со поинаков говор.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Како да меси тесто, темницата на сѐ му даваше поинаков облик.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Се заплетка во криви и тесни сокачиња на циганскиот крај и забележа: сѐ е ноќе поинакво - и луѓе и куќи.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Борко распозна две птици. Но какви се? Црни се но не се врани, зашто летот на враните е поинаков.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Види, рече. Поинаков е животот наутро.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Не, сигурно светот изгледа поинаков надвор од проклетите ѕидови, надвор од мене...“
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Арсо треба да стане човек поинаков, секако поумен и затоа и посреќен од него и можеби и сета фамилија ќе ја извлечка од заглибувачката.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Место тоа државата отпушта многу пари, ја помогнува нашата Задруга, од сето тоа можеше да се направат многу убави работи, само да имаше малку поинаков квас во себе, она кучкино копиле, или да беше некој друг на негово место.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
А наеднаш како мов, подводна трева, меѓу неговиот поглед и она малечко, долгоуво главче на неговото срнче, се залелка и се отвори сега на еден сосема поинаков начин, зародена прво во него, а после одразена од него и во овие питоми очички на животинчето, познатата непремостива провалија; му се врати на еден само негов начин, а веднаш со неа и едно зачудување во него како можел да ја превидува толку дена.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Сите тројца сега пак помислија на своите пушки на рамената, само на еден сосема поинаков начин.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
