подофицер (м.)

Подофицерот седнува на воденички камен. Потоа мести парче хартија на колено.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Охрабрени од нивното восхитување, подофицерот везе пцости непознати на тројцата партизани, везе со страст на мома занесена во ѓерѓев што ѝ открива нејасен, само претчувствуван свет неверојатно важен за нејзиниот живот.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Подофицерот е неборец, се колне и навистина личи на полжавче.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
___ 21 Движењето на отпорот кое непосредно по капитулацијата на Кралската југословенска војска го организирал полковникот Дража Михајловиќ во почетокот се состоело од мала група офицери, подофицери и војници на кралската југословенска војска, исклучиво Срби, кои одбиле да се предадат на Германците во средината на април во реонот на Добој во северна Босна.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Зашто јас таму во Врање имав сесра мажена за еден подофицер српски, а таа беше еден натрапас така што мене со неа ми беше уште полесно.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
- Не може, не е ова отел, барајте си на друго место. - Како не може, - се спротиви подофицерот. - Значи ние надвор да останеме? Ќе нѐ пуштиш и ќе играш.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Ќе биде симпатично друштво меѓу стемнетите чифутски фаци.  Токму тие фаци и ги дочекаа него и подофицерот Мајснер во еврејските канцеларии.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Пред куќата беше поставен воен камион со неколку исплашени војници и еден ранет и набрзина повиен подофицер.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
- Вас не ве праша никој - му се сврте подофицерот. - Гледајте си работа.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Отаде влегоа бучно неколку војници со еден подофицер. Сите беа арно товарени со раници.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
„Финансиски, господине Салтиел”, му соопштува со доверлив тон Максимилијан Мертен и погледнува во подофицерот Мајснер, еден левантски Германец кој грчкиот јазик го зборува како вистински фанариот, интелигентен и способен, без одвишна емоција, во кој стекна таква доверба што напати го доживуваше како сопствено второ јас.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)