подвикне (св.)
КАТА: Потпојди речи му. Или, ако сакаш нека појде Ана нека го подвикне овде да дојде да му речиме.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Штом е така подвикни го Илија, јас да говорам со него.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Дигна ли рака на мене, само една шлаканица да ми удриш, знај оти таа декика си ода кај браќа ми, а ти т'чи си а главата со децата како знајш, — му рече Доста на Илка кога навистина еден ден по една голема Митрина тужба Илко ѝ подвикна и нарипа и тој да го последува брата си Стоја — да ја удри Доста.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
А тогаш, утредента, ги истераа воловите рано и, како обично, му подвикнаа и на Мартина да излегува.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
- Чудо, - рече тој. - Ела де испи десет, - му подвикна Трајанка подавајќи му го шишето, - па да те видам дали е чудо.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Сите отидоа по него, а дедо Ангеле им подвикна: - Ајде, пасете трева, магариња!
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
А на Германецот не може да му се најде мајстор, да му подвикне малку?
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Им подвикна на другарите да го напуштат пазариштето и заедно да си одат, да си го берат стравот по Слива и Писокал.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Слушаше заморно вајкање, подвикнување, кратко и грлесто воздивнување на камили.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
- Добро утро, - подвикна уште од вратата.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
На мајсторите им пречеше тоа негово заостанување и тие некое време го поземаа постојано подвикнувајќи кон него секакви шеги, а многу често и пцости.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
- Жалам, другар и другарке. Гозбата е завршена. Ајде кај овците! - им подвикна на кучињата, а тие, не баш настроени, се упатија кон плевната, кон своето стражарско место.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Досмрзна кога виде како тој, повисокиот, се подзагледа и како да си подвикна нешто од изненадување. Го препозна.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Кој Брезничанец за нив ќе им верува оти на два залака леб од дома дошле и не можеле колку барем да подвикнат.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
- Слушај! - подвикна Коте и малку се зауми. - Тој, знае ли оти со луѓе се живее.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Кучињата продолжуваа да лајат, а тој им подвикна и ја фрли гламњата што уште ја држеше в рака.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
„Господ?” „Ха, и тој ништо не прави додека не му помогнеш: ако не ви подвикнев јас под кошарата и ако не го удрев барабанот низ село да се расчуе, Профим ни за жива глава немаше да ти ја даде; вие сѐ уште ќе се криевте и ќе си ги боцкавте фелките по сламата...” чкрапаше со очите Бандо.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
А јас ги силам другачките, им подвикнувам да истераме повеќе од нивата дури не ни дошла сенката под петици.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Високиот не издржа и налутено подвикна: - Слушај, Коста.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
- Ти немој мене да ме учиш што е стрниште! - строго ѝ подвикна Кузе.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
