плетенка (ж.)
НАЦА: (Помлада и покрупна од својата чорбаџика, облечена во нејзин износен фустан, кој на неа, оптегнат, пука, со ракавите засукани над лактите, со завиткани плетенки преку тулбенот на главата.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
А си мислеше дека ете сега ќе ја фати за плетенки и ќе ја заврти да и погледа во очите.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
И тогаш Митра го прифати новиот створ, му го претолчи папчето со две камчиња што ги спреми однапред за таа работа, скина од Достините плетенки едно конче и му го врза, го издигна за главче, го погледа и пред очите ѝ излезе нејзината Ѓурѓа кога се оддели од неа, и кога бабата Маса исто така ја однесе на горни крај во пепелта.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Знаев. Еве ја, плашлива, со густи плетенки, во ученички сатен и со стара, наизуст научена прикаска дека ми е ќерка - Ана Боткин од седмо бе.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
На неа е сѐ лажно - и ученичкиот фустан и плетенките и солзите на очните рабови.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
- Ушчоме, не сме јабанџии, милозливо вели жената и му подава слатко од дуњи во црвеникаво ребресто поте на долгунаест порцелански послужавник, оивичен со тенка сребреникава метална плетенка.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Бистроока, со плетенки на грбот и врела, му доаѓаше еднаш неделно и му носеше по една нова своја фотографија.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Шумата, што почнуваше веднаш тука и ги обраснуваше двете високи странки на долината, беше станата сета еден раскошен бел вез, во кој секое дрво претставуваше по една чипкеста плетенка од окит.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Употребени се сите градежни материјали со кои се располагало за што подобро да се истакнат шарките и украсите на куќата, да се уочи бордурата, фризот, симсот под стреата, цолбанките над прозорците и вратите што претставуваат прекрасна орнаментика, вез, разграната лоза, муренкови лисја, трендафили, леси, плетенки дворедни, троредни, гулаби доближани со клуновите, пауни, еленчиња, риби, сонце.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Еден сигурен крај, ништо повеќе. На неа е се лаѓно - и ученичкиот фустан и плетенките и солзите на очните рабови.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Девојките, оние што пред тоа се колнеа со машка горчливост дека на Кукулино ќе му ги свртат русите плетенки и ќе отидат далеку, во Германија и во Шведска, како слугинки или болничарки, ги поткренаа градите и се стегнаа: старите погодуваа дека тие ноќе ги сонуваат тешките раце на вдовецот.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Но бегот ја зграпчи за плетенките и ѝ ја искриви главата. Диво гледаше во младото лице.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Заради маѓијата, уште од раѓањето, Анко го облекуваа во женски алишта, му ја пуштаа косата да му расте долга, му плетеа плетенки, се дружеше и играше со женски деца, и како што растеше - добиваше женски манири, се однесуваше како женско, дури и гласот му стана тенок, женски; се интересираше за плетење, везење, за шиење.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Остана завртена со грб по чија ленена белина се спуштаа две 'ржени плетенки.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Внатре беше мојата фотографија. Снимена еден летен распуст. Имав шеснаесет години. Со плетенки и јагне во прегратката.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Подзастанував за да ме фати и да ме повлече за плетенки.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Кријам глава зад двете близначки пред мене, им ги фаќам пополека двете крајчиња од нивните плетенки,ги врзувам во цврст јазол и нестрпливо го чекам ѕвончето. Доаѓа и тој миг.
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
Тој секогаш ме влечеше за плетенки.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Го исклучував тонот и склопчена на каучот ги гледав Индијките како ги отвораат устите во облик на буквата О, ги збрчкуваат веѓите во облик на буквата V, се подигруваат со своите црни плетенки, ги камшикуваат Индијците со своите страсни погледи, забрзано дишејќи и гледајќи накосо, како зајаци.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Откако се насити со свежа салата, беше со љубов чуван и гален, неговото почетно напредување ветуваше, па со надеж си реков себеси дека пред борот во дворот да ја премине висината на покривот, Освалдовите сребренести рогови ќе се најдат во видното поле на Маргарета за да ѝ ја пренесат мојата љубезна порака; во меѓувреме, одовде среќно би можел да ја замислувам нејзината радост кога ќе го здогледа, мавтањето на плетенките и рацете.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
