паѓање (ср.)
Уште од времето на паѓањето на Самуиловото царство Македонците не еднаш правеа силни востанија против Византија, многу посилни од Бугарското во времето на браќата Асановци, но не можеа да се ослободат, зашто кај нив се други географските услови, а кај Бугарите други.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
За умрените се дава на живи разни предмети и продукти да им се најде на тој век сереј — волната кога ќе се попари пушта жолта течност која се зика „сереј“ симсиле — род, потекло синдилија — кременисување од високо, паѓање, несреќен случај синдрак — синко (аугментатив од син) синија — софра, трпеза сињелко — господ кој се наоѓа на синото небо скипне — догорува оганот, скипнува сонцето, животот на човек кога умира скисна — ми се досади скопец — женски накит од сребро или бакар подресен со пари или трепки скорнам — разбудувам, дигам некого од место скубам — пасам трева слеа се — се стопи како восокот што се топи слог — нива слог сповојница — веселба по повод на новородено дете српјановец — рид над селото Витолишта сртам — висам, се врткам околу тебе срчка — види срдешница срџба — лутина ставам — се сретнав со тебе се ставив со некого, 2) Станувам од место старавински — од село Старавина стегната рака — скржав, стипца, циција стигна — роди, се породи жена стопанот — мажот, сопругот страк — парче борина странам (дрва) — редам дрва или друго нешто за товарење на добиток стрелушам — се потплашувам струнено — тканина или плетена врвца од козина суварија — турски жандар, коњаник сугарен —доцна, поназад.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Еве, го, го гледа веќе безобличниот човек, виновникот на неговата кловновска сентименталност, на неговото паѓање.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Прибираше сили уште нешто да пронајде во себе, некоја нејасност, некоја причина за паѓање во нова стапица.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Седиме тројцата згрчени над разгореното мангалче и чекаме да зашушкаат над нас крилја на диви пајки, да шлапне водата од нивното паѓање.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
5. Паѓање, непрекинато паѓање. Околу него се кршат недовршени предмети и патуваат кон бездната на еден непознат свет.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Се слуша паѓањето на човечко тело врз земјата.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Веднаш по паѓањето на Ѓорчета, токму во спротивен правец од Младичот и Ивана, почнаа да бегаат некои луѓе. Веројатно исплашени од пукањето.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Ти си нејзино чистилиште, нишка која уште го задржува полното паѓање.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
И откри дека она, што нему сето време му се чинело како стапки, било само празното трпеливо паѓање на грутките од тој стежнат окит од гранките на буките, едно такво зачестено паѓање на окитот, што се ширеше од бука на бука и што оставаше долу, во снегот околу стеблата, исти онакви трагови, како стапалки од некоја неповрзана дира.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Го фрли камчето, го чу шумот на разиграното паѓање таму некаде и вознемирено замолкна.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Неколку минутки, со огреано лице, со искапени мисли, Бојан го следеше паѓањето на капката.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Тоа веќе не беше една плашлива капка, тоа беа неброени солзи на снегот, чие паѓање веќе се слеваше во едно оптегнато, слеано шумолење.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
- Бегајте, - уште еднаш рече Србин и потрча назад за да не го клоцне дрвото во паѓањето.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
И кучињата и момчето, изморени од тишината во која изгледаше дека се слуша само паѓањето на снегот, ги наострија ушите, фаќајќи се за тој ненадеен крик како за нешто многу интересно, нешто многу пожелно.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Најпосле го пробија, откорнаа еден камен-два, а потоа полесно почнаа да ја прошируваат дупката и да навлегуваат внатре; кога го пресекоа ѕидот на онаа висина на која удираа, тој се урна, а со него и оној дел од покривот што лежеше на него, откинувајќи се исто онака како што Бандо го виде во сонот; и сега, гледајќи го повторно тоа паѓање, не знаеше дали е ова на јаве или повторно сонува.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Тоа ѝ беше последното паѓање во несвест.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
- Знаеш, ќерко, баракава ми ја дадоа зашто куќата што беше скоро за паѓање ја урнаа, а сама во неа не ми се седи. Па, ете, така, ќе си седиме со Марина.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Нашето постојано паѓање.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Тој паѓа, ама во паѓањето го повлекува и другиот војник. Оној МОЈОТ.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
