пазарен (прид.)
Во пазарните утра, кога некој селанец ќе му се обратеше некому со прашање кај може да купи лек за своето болно дете, тој го испраќаше на сосем друга страна, кон оној крај што нема аптеки а отаде друг еснаф го испраќаше кон стариот град што се давеше во штавени кожи и лој.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Ајде да се качиме горе, утре е пазарен ден, движење, врева, бркотници и со динамит да пробиваме никој нема да нѐ чуе. Целиот ден ќе го употребиме околу цевката.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Сѐ што знае тоа се неговите познајници од маалото, чаршијата и селаните пазарџии кои доаѓаат во пазарните денови.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
За тие неколку дена растребија и расчистија како на времето спроти пазарен ден.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Во меѓувреме, во пазарните денови, кај ковачите во Прилеп, за стасаните принови во домаќинствата за жетва, набавуваа нови српови и ги остреа ланските.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Кон едниот од тие два концепти ќе се примени тоталитарната или фундаменталистичката религиска претстава за вредноста, и ќе бидат разорени пазарното стопанство и демократијата.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Алтернатива е пазарното стопанство и демократијата да ги внесат своите акции во една перспектива на развиток.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Во пазарното стопанство со развиена конкуренција, претпријатијата се приморани што повеќе да ги смалуваат ризиците на работата.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Другата сериозна противречност што ја поставуваат тие две идеологии е следнава: и демократијата и пазарното стопанство се изградени врз едноставен принцип, а тоа е: кој вели Демократија, тој ја прифаќа и можноста да го промени мислењето, прифаќа менување на можностите.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Во тоа време државата го согледа новиот пазарен потенцијал на старата пропаганда.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Тоа значи формирање приватни сојузи, формулирање лични политички платформи, водење на сопствени внатрешни и надворешни односи, воспоставување пазарни политики, програми за одбрана и сигурност, образовни и рекреациони настани.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
(...) Денес убавото тело егзистира како пазарна марка со својата вредност и местото во хиерархијата.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Земјата конечно се отвори, завладеа демократијата со неизбежните мачни процеси на транзицијата од тоталкомунистичка диктатура од посебен тип, во демократска мултипартиска држава со пазарно стопанство.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Значи, и со бегол поглед може да се дојде до заклучок дека домашната „популарна ликовна уметност“ нема допирни точки со некои светски текови на популарноста, и тоа не само затоа што очевидно не произлегува од една развиена пазарна логика (според која навистина постои законот на понуда и побарувачка, а не само побарувачка), туку и затоа што не ги развива своите комуникациски обрасци (што сепак се случува во турбо-фолкот) и заостанува во непроменливоста на малограѓанскиот вкус (за секогаш детерминираните критериуми на „вредност“) и во парохијалниот аутизам (инцестуозна некомуникативност). Маргина 37 171
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Некои, дури, можеа да бидат пазарени за шише џин, пијалак што на проловите им беше забранет.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Тоа е она на што цути таканаречената пазарна економија што за суверен господар ни го наметна неговото величество Профитот...
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Секој вторник, пазарен ден, „кираџиите“ пренесувале по 1-2 товари ориз во Велес.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Инаку зошто би ни нуделе нови законитости и рецепти секои неколку години не признавајќи дека пазарната економија е недофатлива, неподложна на правило, дека исклучокот е правило?
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Дедото Петко за местото се пазарел со Буровица, го платил со единаесет жолтици и кога таа еден пазарен ден тргнала за Воден да му го препише местото, на Белојаса, на свиокот од патот, на најлошото место, коњот се сопнал и таа одлетала во реката. Од таму ја донеле на леса, ама мртва.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Во пазарен ден, ќепенците на берберницата на Ружди беа секогаш отворени, а внатре седеа по два-тројца селани, сѐ уште со кал од нивјето по гумените опинци и со вратови изгорени и избраздени од сонцето.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
