оттука (прил.)
Кога дошле близу селото Плетвар, кај дервенот, го видел Силјан полето Прилепско; ги видел Маркови Кули; го видел манастирот Трескавец, и од радост веднаш слегол до едни камење, за тамо да се потури со шишето вода, за човек да се стори и оттука пеш да си оди дома.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Оттука зафатил Силјан да им ги кажува на луѓето сите грешки што му грешавал на татка си и на мајка си, што им правел, при сѐ што домаќинот од половината и повеќе беше му ги знаел на Силјана грешките.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Оттука многу јасно се гледа колку Бугарите не се во состојба да ги бранат не само нашите, но и сопствените интереси.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Оттука и не може да се очекува општо работење по македонското прашање.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Оттука јасно се гледа дека прашањето за јазикот, особено за јазикот во областите со словенско население, е едно од најважните при разрешувањето на македонското прашање.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Таа оттука излегува и ми се јавува… Како не ја познав?
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
Секако го пренесуваше од куќата на својот мајстор во слаткарската работилница, недалеку оттука.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
- Чистете се оттука. Што зјапате?
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Бегајте оттука или платите толку и толку! — Какво бегање, море!
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Оттука и познанството со мариовци и желбите да стане спаија.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Оттука треба да излезе шеќерецот, кафенцето, тутунецот и други мастрафи за куќата, а пак лебецот и зопта за Алчето му беа осигурени.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Оттука до првото маало на малото село, секое патче се губи во неплодна скрка и полусуви горници.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
А јас стасав ноќе. Ја отворив надворешната врата и се судрив со густа темница, зашто оттука престана да ме следи полната месечина.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Оттука Качак почна да заостанува, да `ржи и да го проѕира мракот со пламенот на комитските очи.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Застана под прозорот и сакаше оттука да повикне, да провери дали Тоше е дома но се предомисли.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Остави ме на мир во својата куќа. Крши глава оттука!
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Оттука се гледаше само дел од плоштадот и сивиот ѕид на судската зграда.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Беше тоа еден таков морничав страв од височините, а во соништата тој му се прикраде така, што секогаш се изнаоѓаше себе си осамен и несигурно стапнат на скелето на една толку висока градба, која ја имаше височината на сите оние недобројни зданија, создадени од него, уште од неговото детство, наредени едно врз друго, од кој наеднаш тие скелиња почнуваа да се отпетлуваат, бетонските плочи остануваа да висат над провалијата, тулите се трошни под неговите стапала и тој онаков малечок, навистина пргав, кажав, но наеднаш толку мал и страсен не можејќи да стори ништо друго против тоа, се отпушта оттука надолу, во онаа бескрајна празнина под него, која чиниш со жед го впива во себе неговото до непостоење лефтерно и ситно тело...
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Тука застана и оттука како да почна да се созема.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Оттука својата драга долина ја имаше пред очи како што ја има својата дланка.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
