онде (прил.)
Бре овде ќе се удави гемијата, бре онде ќе пропадне, една цела недела што ја тера гемијата и едно утро приближила гемијата до една ада, та кога се удрила од камењето, парче по парче се направила; сите што беа во гемијата се удавиле, само Силјанче беше се нашол на една штица задржан и беше го исфрлило далгата на суво.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Еднаш беше ги скарал неколку деца што биле собрани онде на крај селоно под едно дрво јаворово.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Но видовме оти онде имаме работа не со едно, ами со цели 4 имиња, коишто означуваат дека до пред неколку години немало точно определено народно самосознание.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Виде ли? Така пари се печалат! Овде два, онде три, ваму десет, таму педесет гроша - ете ти сермија!
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Ме ожежа со длабоко завлечените очи, покажа со прст кон темната врата, ги ропџвака зборовите: - Онде живее.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
До осум, до состанокот со убавата Швеѓанка Гинел Свенсон; таа ќе нѐ чека во бистрото на дебелата Шпањолка, онде, зад црквата Сен Жермен.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
И најголемите трупци питомо се наместуваа во своите лежишта, во милиметар токму онде, каде што беше неговата желба.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Низ селото се шират разни гласови: го виделе овде, го виделе онде.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Секој по нешто ќе речеше: го виделе овде, го виделе онде, но јас и Васе претчувствувавме дека него го нема: распарчен е од некакво ѕвериште.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
И само што помисли да стане и да провери да не се случува нешто од источната страна на плевната, онде, меѓу црните стебла на јаболката како да забележа движење.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Овде, онде, мошне претпазливо го спомнуваше и Бојан.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Ене го параходот онде под патот на вас да тргне.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Тогај кога зборува за својата Македонија, Никола Кирков го соопштува настанот низ една суптилна критичка нота а со цел да не затапи рефлексот и општествениот коректив онде каде што се покажува како неопходно одмавнувањето на грешката, каде што се покажува како неопходно отколонувањето на причините кои можат да доведат до мултиплицирање на проблемот.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
- Ондека, вели ене го, ме гледа, намигнува.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Уља и Горица ме чекаат, онака, погоре, како до ондека.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Ондека има некој, вели. - Каде, велам.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
— Ене ги онде.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
— Кои се оние ондека?
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
— Како ќе одите така, не е до ондека... — Добро де, донеси!
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Одеднаш, се здрвив од страв. Ене онде, крај оној камен, забележав коски од некакво животно, на кои имаше свежа крв и парчиња живо месо.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
